Na het treffen met de grote zilverreiger besloot ik mijn ‘rondje Earnewâld’ nu eens niet linksom te maken, maar rechtsom. Op die manier kijk je toch weer net even anders tegen de wereld aan. Dat bleek in dit geval een gelukkige keuze te zijn. Toen ik ergens halverwege het rondje een biddend torenvalkje zag, zat ik aan de goede kant om hem netjes in beeld te kunnen brengen …

Netjes is in dit geval betrekkelijk. Het terugzetten naar de fabrieksinstellingen van mijn camera heeft niet mogen baten om de scherpte terug te brengen. Pakweg 2/3 van de foto’s kwam ook nu weer niet lekker scherp uit de camera tevoorschijn …

Afijn, dit tweede treffen met een torenvalk in ruim een week tijd maakte de gemiste kansen van eerder dit jaar om er foto’s van te kunnen in eens helemaal goed. En dat is tegen het eind van het jaar ook wat waard …