Aan het eind van de zaterdagochtend belde Nils om te vertellen dat Pepijn een huil- en pruildag had. Of wij het onder deze omstandigheden wel zagen zitten om -zoals was afgesproken- ’s middags als kinderopvang te dienen, luidde de vraag aan het eind van het gesprek. Dat leek ons geen probleem, we zouden er wel mee redden. En zo geschiedde …

Toen het mannetje even na tweeën bij ons was gebracht, begon hij meteen aan een inspectieronde door kamer en keuken. Daarbij bleek hij de tijgergang inmiddels te hebben ingeruild voor het betere kruipwerk …

Nadat alles in orde was bevonden, nestelde het mannetje zich met een boekje op het tapijt in de voorkamer …

Daarbij was hij best bereid om tussendoor even een blik in de camera te werpen …

Nadat hij even een middagslaapje had gedaan, was het tijd om een nieuw kunstje te vertonen …

Pepijn zette zijn eerste stapjes bij de bank, en even … heel even stond hij met een stralend gezicht voor het eerst een momentje los op eigen benen …  🙂