Na de korte tussenstop bij Boschoord reden we richting Appelscha. Daar maakten we ons op voor het laatste fotokuiertje bij het Aekingerzand. In de volksmond staat het gebied beter bekend als de Kale Duinen. Als kind kwam ik hier al met mijn ouders …

Aan de zandvlakte met de echte Kale Duinen kwamen we niet toe, maar dat had ik ook niet meer verwacht. Halverwege het pad vonden mijn onderdanen het welletjes. Het kwam goed uit, dat daar naast het pad een mooie dikke boomstronk stond. Die kon voor mij mooi als stoeltje dienen, terwijl Jetske bij het vennetje begon rond te struinen. Kijk eens wat een uitzicht …

Intussen liet de zon zich voor het eerst die dag langere tijd zien, het begon zo waar even warm te worden. Het zonlicht kwam de mooie boom, die een stuk verderop langs het pad stond, duidelijk ten goede. Een mengeling van groene, gele en bruine blaadjes lichtte mooi op …

Nadat mijn benen weer wat kracht hadden hervonden, verliet ik mijn boomstam even. Ik besloot even aan de oever van het vennetje te kijken …

– wordt vervolgd