Herfstkleuren bij Boschoord

Eind oktober heb ik het verslag van een rit met fotomaatje Jetske in de omgeving van het Drents-Friese Wold onderbroken, omdat ik werd ingehaald door de actualiteit. Dat ritje pak ik nu weer op …

Jetske kent deze omgeving vrij aardig, maar omdat mijn oriëntatievermogen niet meer is wat het ooit was, raakte ik op die smalle wegen al snel het spoor bijster. Na enige tijd kwamen we uit bij een modderig bospad met de nodige waarschuwingsborden. Omdat de zon weer even leek door te breken, hielden we hier even halt om wat foto’s te maken …

We waren bij Boschoord aangekomen, dat ooit als Kolonie nr. 7 onderdeel was van de Maatschappij van Weldadigheid. Tegenwoordig is Hoeve Boschoord, een zorgcentrum voor mensen met een verstandelijke beperking die om diverse redenen zijn vastgelopen in de maatschappij. Hier worden zij intensief begeleid om een nieuwe start te kunnen maken, zoals dat zo mooi heet …

Meer dan flauwtjes scheen de zon niet door het wolkendek. Dat veranderde, toen we net weer waren ingestapt om onze weg te vervolgen. Het zat nog niet echt mee die dag …

wordt vervolgd

De Tuinbouwschool Frederiksoord

Ik neem jullie vandaag mee terug naar het uitstapje dat fotomaatje Jetske en ik vorige week vrijdag hebben gemaakt. Terwijl we bij de koffie de mogelijkheden bespraken, opperde Jetske het idee om eens naar Frederiksoord te rijden. Eenmaal daar startten we onze fotokuier bij het standbeeld van de onderstaande figuur. Johannes van den Bosch, ook wel de ‘kolonieman’ genoemd, wees ons vanaf de parkeerplaats de weg …

Het eerste wat we op onze kuier tegenkwamen, was het oude hoofdgebouw van de vroegere Tuinbouwschool van Frederiksoord. Omdat we daar getuige de borden op het hek niet met open armen werden ontvangen, liepen we een klein stukje verder tot we bij de ingang van de oude tuinbouwschool zelf kwamen (Google Maps).

De Tuinbouwschool werd in 1884 gesticht in opdracht van de Kolonie van Weldadigheid. De oorspronkelijke school, tevens woonhuis van de directeur, was eenvoudig van opzet en bevatte slechts één lokaal voor twaalf leerlingen. Tegen het eind van de vorige eeuw bezochten ruim vijfhonderd leerlingen de school in Frederiksoord. Daarna werd door fusies, wetswijzigingen en een andere wijze van financiering een neergaande teneur in gang gezet. Langzaam liep het aantal leerlingen terug, waarna de deuren in 2005 voorgoed werden gesloten. De Tuinbouwschooltuin raakte langzaam in verval …

Terwijl we over het lange rechte pad het terrein op liepen, kwamen we al snel langs een eerste afslag. Aan de linkerkant van dat pad stonden een paar oude houten gebouwtjes, aan rechterkant was een foto-expositie ingericht op een aantal panelen …

Terwijl Jetske naar de panelen met foto’s liep, besloot ik dit pad eerst maar even links te laten liggen. Ik liep een stukje door en kwam bij de volgende afslag op de oudste leiperenallee van ons land terecht. Aan dit unieke laantje werden tussen 1884 en 1902 rond de 100 perenbomen geplant …

Op een infopaneel valt te lezen dat er een link is met België. De vader van de eerste directeur van de Tuinbouwschool, dhr. A.C. Ide, was directeur van de Tuinbouwschool Ruiselede in België. Het leiperenconcept was indertijd erg populair op Belgische en Franse landgoederen. In Nederland was dit concept vrijwel onbekend, totdat de heer Ide de leiperenallee introduceerde in Frederiksoord. In 2020 waren er nog maar 18 gehavende perenbomen over. Deze bomen worden nu in de watten gelegd door een oud-docent van de Tuinbouwschool en een aantal andere vrijwilligers …

– wordt vervolgd