De ijsvogel

Jetske heeft me de afgelopen jaren meerdere keren gewaarschuwd. “Als je één keer een mooie foto van een ijsvogel hebt gemaakt, dan wil je meer …”

Nuchter als ik over het algemeen ben, dacht ik altijd dat dat wel wat mee zou vallen. Een week nadat ik die eerste foto maakte, weet ik intussen dat ze gelijk had. Over de foto’s die ik tijdens die eerste sessie heb gemaakt, was ik maar matig tevreden. Door een onhandigheidje heb ik in de loop van de dag de ISO van mijn camera onbedoeld op ‘auto’ gezet. Voeg daarbij dat het bewolkt werd, en je zult begrijpen dat de hoeveelheid ruis en de matige kleuren me niet naar de zin waren.

Een beter plekje om ze te kunnen fotograferen krijg ik zeer waarschijnlijk niet weer. Daarom ben ik afgelopen week inmiddels al drie keer afgereisd naar dat plekje ergens in Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden. Omdat ik mijn fotocollectie van die prachtige vogels aardig heb kunnen aanvullen, ben ik van plan om daar de komende tijd op zon- en feestdagen van te tonen …

Eenakter voor twee ijsvogels

Een uur nadat we de eerste foto’s van de ijsvogel hadden gemaakt, zat er ineens weer een ijsvogel op de tak. Kijkend naar de oranje snavelbasis zou dit het vrouwtje moeten zijn (dankjewel C.)

Ze maakte wat een onrustige indruk. Nu eens zat ze naar links te kijken, een moment later had ze zich weer razendsnel omgedraaid om naar rechts te kijken. Zo ging dat even door …

Plotseling ging ze rechtop staan en strekte ze zich volledig uit …

Toen ik wat uitzoomde, zag ik dat er op dat moment een tweede ijsvogel was verschenen. Met zijn volledig zwarte snavel was dit duidelijk het mannetje. Vervolgens leken ze samen een boeiende eenakter voor ons op te voeren. Mijn vrije interpretatie is dat mevrouw niet tevreden was, omdat hij het alweer flikte om zonder visje terug te keren. En dat stond haar duidelijk niet aan!

Maar het kan natuurlijk ook heel wat anders geweest zijn. Ik heb er in elk geval enorm van genoten, en Jetske niet minder volgens mij. Enfin, kijk maar even mee …

Aan alles komt een eind, zo ook aan deze eenakter voor twee ijsvogels. Deze tweede sessie duurde net geen vier minuten, maar wat waren het mooie en intense minuten. Dit smaakte duidelijk naar meer …