Waar was ik gisteren gebleven? Even terugbladeren …
Juist! Eten of gegeten worden …
En zo is het ook met waterjuffers. Vlak nadat ik er eentje had geportretteerd die een cicade te pakken had gekregen, zag ik een gewone pantserjuffer die in de kleverige tentakels van een kleine zonnedauw terecht was gekomen …
De kleine zonnedauw is een wettelijk beschermd vleesetend plantje dat op de Nederlandse Rode Lijst voor planten staat als algemeen voorkomend, maar sterk afgenomen. Gelukkig tref ik de plant op een paar van de plekjes waar ik regelmatig kom nog veelvuldig aan …
Met zijn glinsterende tentakels lokt de zonnedauw allerlei insecten. Die insecten komen vast te zitten zodra ze in aanraking komen met de kleverige stof op de tentakels van de bladeren. Vervolgens vouwt de plant zijn blad om de prooi heen dicht, waarna het blad verteringsenzymen uitscheidt. De vrijkomende voedingsstoffen worden door de plant opgenomen …
Met het gevangen houden en verteren van kleinere insecten heeft de zonnedauw geen enkel probleem. Met een vlinder of een waterjuffer die in zijn tentakels terecht komt, wil het nog wel eens anders aflopen. De pantserjuffer die hier vast kwam te zitten, bleef maar vechten voor zijn vrijheid. En ik bleef daar maar verslag van doen. Toen hij zijn voorpootjes uiteindelijk had weten los te rukken, meende ik een ijzingwekkende hulpkreet te horen … Het ging me door merg en been …
Ik weet het …, je moet je niet teveel bemoeien met de loop der dingen in de natuur, maar hier kon ik geen weerstand meer aan bieden. Ik ben nu eenmaal een softie … En dus pakte ik een stukje dood hout van de grond en hield dit onder de pootjes van de juffer. Het was gelukkig een pienter type dat meteen in het snotje had dat hij zich vast moest grijpen aan het hout. Met vereende krachten lukte het daarna om het juffertje te bevrijden uit de tentakels van de zonnedauw …
Zodra het beestje voelde dat hij weer vrij was, vloog hij op van het stukje hout waarmee ik hem los had weten te maken. Hooguit anderhalve meter verderop zag ik hem neerstrijken op een grashalm. Toen ik nog een laatste foto van hem maakte, meende ik echt een zacht “Tige tank, maat …” te horen …
Het was ondanks de dreigende lucht een bijzonder kwartiertje daar bij het vennetje van de Merskenheide. Meer tijd had ik niet nodig om de libel in de wind, de etende pantserjuffer en de gevangen pantserjuffer te fotograferen. Drie cadeautjes op een rij. Mijn dag kon niet meer stuk. 🙂
Afanja's Weblog 
Tja kan het ook vaak niet aanzien,… niks soft aan ! Geeft wel speciale beelden zo op die zonnedauw…
Zal best zijn dat jouw dag niet meer stuk kon !
groetje,
AmaZony
LikeLike
zat met spanning verder te lezen…. of je hem gered had ja of nee….
Gelukkig wel!!
Ik kan het iig niet aanzien als dat voor mijn ogen gebeurd.
Je hebt er prachtige foto’s van gemaakt!
groetjes Sietske
LikeLike
Nou, deze poseerde in elk geval mooi. 🙂
Moest ook even denken aan die aflevering van De Wrekers, waarin Emma Peel en John Steed het aan de stok kregen met mensenetende planten…
LikeLike
Noem ik je voortaan Jan S. 😉
Kan me voorstellen dat je de juffer niet zo kon laten vechten…
LikeLike
ah, zie nu dat jij ook met wordpress werkt.
even wennen voor mij.
Schitterend Jan, al die juffers.
Prachtige macro’s.
De sprinkhaan bij Friday…..echt geweldig.
Net een soldaat in de ” houding ” .
LikeLike
Prachtige serie, ik had hem ook gered hoor, laat hem maar vliegen vangen en eten,
Maar geen juffers 😉
Je hebt het wel mooi in beeld kunnen brengen.
Kan me voorstellen dat je dag weer goed was.
Het plantje zou hier in Bargerveen ook moeten staan, afgelopen zaterdag heen geweest, maar niet gezien, Jammer, vind ze zo mooi.
Groeten en prettige woensdag
LikeLike
Niks mis met een softie Jan, het hart op de goede plek zullen we maar zeggen. Prachtige en zeer bijzondere serie van deze reddingsoperatie die gelukig goed afliep.
Fijn dat je van het ‘slachtoffer’ in kwestie al een passend bedankje kreeg, fijne avond
LikeLike
Doordat de juffer vastzat, had jij mooi de gelegenheid om een scherpe serie te maken Jan.
LikeLike
Tja ….., het is nu eenmaal eten en gegeten worden in de natuur. Zelf heb ik ook liever dat ze die vervelende steekvliegen vangen, daarvan zijn er op dit moment meer dan genoeg.
LikeLike
Wauw!
Geweldig. En leuk zie zulu lippen 😛
LikeLike
Eerst de foto’s en dan bevrijden, komt me bekend voor. 😉
Op de één na laatste foto is goed te zien dat de kleverige stof aan zijn pootje plakt. Het is een schitterende serie.
LikeLike
Leuk voor het beestje dat je hielp, leuk voor ons dat je van te voren nog even foto’s hebt genomen want ik vind mn foto 4 echt SUPER!
LikeLike
ay ay ay caramba jang gevangen in de klauwen van..
die komt nooit meer goed:-)
wat een dood om te sterven, maar wat heb jij het mooi gevangen zeg
LikeLike
In een kwartier drie onderwerpen voor drie blogs verzamelen is bijzonder. Wat een eldorado is de Merskenheide voor fotografen. Want alledrie de blogs zijn fantastisch. Deze laatste heeft natuurlijk iets extra’s door jouw bevrijdingsactie. En wat is er mis met een softie? Elkaar helpen in moeilijke tijden vind ik absoluut niet soft. Het was een ‘heldendaad’!
LikeLike
Tige tank! Het was dus een Fryske pantserjuffer, die jij gered hebt. Het had toch ook een Grunniger kunnen zijn. Dan had jij dat stokje….. uh nee, laat maar 🙂
LikeLike
De reddende engel…
LikeLike
Nou ja, dan maar een watje 🙂
LikeLike
Prachtige foto’s zo mooi van kleur
LikeLike
Ik blijf een vleesetende plant toch wel heel bijzonder vinden ;~).
LikeLike