Om organisatorische redenen wilden zijn ouders Tijmen wel even een paar dagen kwijt, daarom logeert het mannetje deze week een paar dagen bij pake en beppe (opa en oma voor de niet-Friestaligen). Hij was gisterochtend nog maar nauwelijks binnen, of hij vertelde met een stralend gezicht dat hij de oude fotocamera (Fuji Finepix J110w) van papa en mama had gekregen, nadat die een nieuw toestel hadden aangeschaft. Aangestoken door pake, die hij nog nooit zonder camera had gezien, ging er een grote wens van Tijmen in vervulling, want al voordat hij vier werd hanteerde hij dit toestel af en toe verbazend knap. Natuurlijk moest pake al snel op de foto …

Nadat Tijmen zich de eerste uren op teken- en plakwerkjes had gestort, heb ik hem ’s middags voorgesteld om samen wat te gaan fotograferen in de tuin. Die suggestie werd stralend beaamd. Toen ik er nog aan had toegevoegd, dat ik een aantal van zijn foto’s op pake zijn weblog zou plaatsen, stapte hij trots glunderend gewapend met de camera naar buiten …

Tijmen heeft al van jongs af aan iets met onze druiven. Het was dan ook niet verwonderlijk dat daar een foto van gemaakt moest worden. Daarbij schuwde Tijmen het gebruik van de zoomfunctie niet …

Ook de knalrode mandevilla en de regenmeter werden secuur in beeld gebracht …

Natuurlijk mocht een foto van de vijver, waar de gele plomp zijn tweede bloem showt en waar de zoveelste waterlelie is opgedoken, niet ontbreken …

Helemaal achter in de tuin waren deze bloemetjes en de kruik een kiekje waard …

Wel een struik, maar nog steeds geen vlinders …

Terug op het terras bleek dat beppe aan het werk was bij de vijver …

Terwijl Tijmen met beppe over de vijver stond te kletsen, liet ik mijn blik en gedachten even naar de lucht dwalen. Juist op dat moment passeerde er een ooievaar. Toen ik de camera op hem had ingezoomd, zag ik dat hij niet alleen was. Waar zou zo’n beest dat vrachtje nou toch gaan afleveren …?