Kans op poollicht?

Afgelopen zondag heeft zich voor het eerst sinds geruime tijd weer een uitbarsting voorgedaan op de zon, die op aarde mogelijk weer poollicht zou kunnen veroorzaken. Het was een erg bijzondere uitbarsting, omdat hij zich over een uitzonderlijk groot deel van het zichtbare oppervlak van de zon voordeed.  Erg krachtig was de uitbarsting  niet, maar nadat een eerste golf zonnedeeltjes het magnetisch veld rond de aarde gisteravond bereikte, was er in noordelijke regionen op ruime schaal poollicht of noorderlicht te zien.

In Europa werd het meest zuidelijke poollicht gemeld vanuit o.a. Denemarken en Noord-Duitsland. Voor ons land was de verstoring van het magnetisch veld niet onvoldoende om poollicht teweeg te brengen. Maar wat niet is kan nog komen, want naar verluidt is er op dit moment nog een tweede CME (golf met zonnedeeltjes) onderweg naar de aarde. Als je uitzicht hebt op een donkere noordelijke horizon loont het wellicht vannacht de moeite om eens een blik op die horizon te werpen. Misschien zie je wel een vage, waarschijnlijk groene glans verschijnen. Maar dan moet het wel helder zijn, en daar ziet het nog niet echt naar uit …

Verstoppertje spelen

Sinds de temperaturen weer zo rond de 20 graden liggen, lukt het weer vrijwel dagelijks om een fotokuiertje te maken. Ze duren niet allemaal even lang, maar in fotografisch opzicht zijn ze vaak wel succesvol. Vorige week vrijdagmiddag heb ik mijn lichtgewicht klapstoeltje meegenomen het Weinterper Skar in. Op een plekje, waarvan ik vermoedde dat er veel sprinkhaantjes zouden zitten, ben ik even lekker in het zonnetje gaan zitten om de omgeving te observeren. Mijn verwachting bleek te kloppen: het krioelde er van de sprinkhaantjes.

De eerste pogingen om er eentje op de kiek te zetten liepen op niets uit. Al voordat ik scherp kon stellen waren de meeste kandidaten met een reuzensprong vertrokken. Maar de aanhouder wint, en uiteindelijk kreeg ik er dan ook een in het vizier, die bleef zitten terwijl ik hem voorzichtig met de camera benaderde …

100730-1444x

Wat ik vooraf hoopte, gebeurde vrijwel meteen: het sprinkhaantje probeerde zich voor de camera te verstoppen door om de sprieten van het biesgras heen te draaien. Het welbekende verstoppertje spelen was begonnen …

100730-1443x

Door hem beurtelings heel voorzichtig links- of rechtsom te benaderen, en hem tussentijds een keer met een snellere beweging te verrassen, lukt het meestal wel om hem uit zijn tent te lokken voor een aardige serie …

100730-1442x

Pas toen ik de foto’s op de pc bekeek, zag ik dat het niet zo verwonderlijk was dat hij niet wegsprong … de stakker mist zijn krachtige linker achterpoot. En hij lijkt nog last te hebben van mijten ook …
De mooiste foto uit deze serie bewaar ik nog even tot vrijdag.