Nadat ik de libel bij het vennetje bij de Merskenheide had vereeuwigd, was het tijd om de rug even te rechten en even te genieten van de wolken die op het wateroppervlak werden weerspiegeld. Op zoek naar een volgend onderwerp deed ik een paar stappen tussen de graspollen door. Lang hoefde ik niet te zoeken, want toevallig was ik er getuige van hoe een juffertje een smakelijk hapje ving …

Om het juffertje – volgens mij een gewone pantserjuffer – niet te storen tijdens de maaltijd, sloop ik heel voorzichtig dichterbij, zodat ik vanuit verschillende hoeken een paar fraaie portretfoto’s kon maken …

Het juffertje bleef wonderlijk genoeg rustig aan die ene grasspriet hangen, terwijl ze intussen ook haar prooi – zo te zien een groene cicade – in een stevige wurggreep hield …

Tja, zo is de natuur: eten of gegeten worden …

Hoe het afgelopen is, weet ik niet, ik had geen tijd om dat af te wachten, want ook een stukje verderop werd het diner geserveerd …