De libellen en waterjuffers waren niet bereid om voor me te poseren, maar geen nood, een groene cicade bracht uitkomst …
Net als sprinkhanen zijn cicades niet erg gek op de camera …
Ze blijven voortdurend om de stengel heen draaien om zich er achter te verstoppen …
Door regelmatig een subtiele schijnbeweging te maken met de camera, lukt het zo af en toe om even een foto te maken … kiekeboe … 🙂
Aan het begin van de middag heb ik even een kuiertje gemaakt aan de zuidkant van het Weinterper Skar …
Ik had gehoopt bij het vennetje wat waterjuffers en libellen te kunnen fotograferen …
Dat is ook wel gelukt, maar de wind en onwillige gedrag van de modellen stonden mooie scherpe foto’s helaas ook vandaag weer in de weg …
Terug bij de auto wachtte me echter een leuke verrassing: op het dak zat een groene cicade (Cicadella viridis). In tegenstelling tot wat gebruikelijk is bij deze beestjes, bleef dit exemplaar geruime tijd voorbeeldig stil zitten …
Hij probeerde alleen voorzichtig schuifelend aan mijn camera te ontkomen, maar daarmee kon hij niet verhinderen dat ik een mooie serie kon maken van dit nog geen centimeter grote springertje …
Tot slot nog even een uitsnede, waarop nog net te zien is, dat ook dit beestje facetogen heeft. Kijk ook even naar het kleine ‘zweetdruppeltje’ op zijn kopje, blijkbaar had hij het net zo warm als ik … 😉
Het moge duidelijk zijn dat deze kleine cicade mijn dag helemaal goed maakte. 🙂
Even een paar voorjaarsbloeiers uit eigen tuin. Om te beginnen de altijd weer mooie en lieflijke vergeet me nietjes met hun gele en lichtblauwe tinten, die ook dit jaar weer op verschillende plaatsen tevoorschijn zijn gekomen …
In een hoekje achter in de tuin staat de kerria weer te pronken met zijn felgele bloemen …
Op één van de bloemen zat gistermiddag -nauwelijks zichtbaar met het blote oog- een kleine groene cicade, ik denk tenminste dat het een cicade is …
Gelukkig is het maar eentje, en nog een kleintje ook. Aan de Amerikaanse oostkust staan de zaken er heel anders voor, die dreigt één dezer dagen te worden overspoeld door miljoenen, volgens sommigen zelfs miljarden cicaden. Het klinkt alsof het uit een horrorfilm, een apocalyptische voorstelling of een nachtmerrie komt, toch is het echt waar: een dezer dagen komen miljarden cicaden uit de grond aan de oostkust van Amerika. De NRC had daar gisteren een aardig artikel over, lees en huiver: Amerikaanse oostkust overspoeld door miljarden sekszoekende cicaden. 🙂
Nadat ik de libel bij het vennetje bij de Merskenheide had vereeuwigd, was het tijd om de rug even te rechten en even te genieten van de wolken die op het wateroppervlak werden weerspiegeld. Op zoek naar een volgend onderwerp deed ik een paar stappen tussen de graspollen door. Lang hoefde ik niet te zoeken, want toevallig was ik er getuige van hoe een juffertje een smakelijk hapje ving …
Om het juffertje – volgens mij een gewone pantserjuffer – niet te storen tijdens de maaltijd, sloop ik heel voorzichtig dichterbij, zodat ik vanuit verschillende hoeken een paar fraaie portretfoto’s kon maken …
Het juffertje bleef wonderlijk genoeg rustig aan die ene grasspriet hangen, terwijl ze intussen ook haar prooi – zo te zien een groene cicade – in een stevige wurggreep hield …
Tja, zo is de natuur: eten of gegeten worden …
Hoe het afgelopen is, weet ik niet, ik had geen tijd om dat af te wachten, want ook een stukje verderop werd het diner geserveerd …
Afanja's Weblog 