Hoewel het eergisteren grijs en druilerig weer was, werd het toch een mooie maandagmiddag. Behalve het treffen met een grote zilverreiger had ik in de buurt van Earnewâld nog een bijzondere ontmoeting …
Er scharrelde een groepje reeën rond in een stuk blauwgrasland … en dat waren in dit geval niet zomaar wat reeën …
Bij het drietal op de eerste foto voegde zich na een tijdje de gitzwarte ree, die ik hier de laatste jaren al een paar maal eerder heb gezien …
In totaal hebben onze paden elkaar toch zeker al een keer of vier, vijf gekruist, de laatste keer dat ik hem zag, was op 7 november …
Op die dag is het me voor het eerst gelukt om een paar foto’s van hem te maken, maar helaas kreeg ik hem niet echt scherp in beeld …
Afgelopen dinsdag zat het eindelijk eens mee, de reeën bleven zo ongeveer een kwartier lang mooi binnen het bereik van mijn camera …
Terwijl ik lekker tegen de auto stond te leunen, stond ik heel even oog in oog met die prachtige gitzwarte ree …
Geluk? Zeker!
Maar geluk moet je zo nu en dan wel afdwingen, want ook in tijden van grote vermoeidheid komen de onderwerpen niet naar je toe. En dus zit er maar één ding op: als het even kan, dagelijks een ommetje maken met de camera in de aanslag.
Afanja's Weblog 
Ik val hier van mijn stoel Jan! Hoe heb je dit geflikt! 🙂
Fantastisch, ik wist niet dat er zwarte reeën bestonden. Ben diep onder de indruk.
LikeLike
Jij bent een doorzetter hé Jan en dat wordt beloond. Prachtige reeën. Die heb ik nog bijna nooit in het wild gezien en een zwarte al zeker niet. Ik geniet ten volle van je foto’s.
LikeLike
Laat ik daar nog dit op zeggen: als ik rijd van leven heb, dan kan ik na verloop van tijd nog lang genoeg binnen zitten.
LikeLike
Groot gelijk, denk ik ook
LikeLike
Ik wist ook niet van het bestaan. Het was zodoende wel een heel bijzondere maandag.
LikeLike
Kan het overigens zijn dat dit alleen haar wintervacht is? Of is ze ’s zomers ook wel eens zo gezien?
LikeLike
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dit een wintervacht is, daarvoor is hij naar mijn idee te zwart. Een wintervacht is vaak wel donkerder, maar deze ree is echt gitzwart. Dit moet wel een geval van melanisme zijn, het tegenovergestelde van albinisme.Bij melanisme is sprake van een overvloed aan donkere pigmenten.
LikeLike
Heel bijzonder om deze ree weer te zien en zo mooi te kunnen fotograferen. Zoiets te zien maakt de vermoeidheid wat draaglijker.
LikeLike
Wauw, ik wist ook niet van het bestaan van zwarte reeën . Het doet meteen heel anders aan, de ogen lijken in die zwarte kop vreemd genoeg feller.
LikeLike
Is met katten ook zo!
LikeLike
Prachtig, Jan.
LikeLike
Great serie, it looks as they’re having a great time!
LikeLike
Een variant op een Albino?
Doordat ook de binnenkant van de oren zwart is en de hele kop, krijgt de ree een andere uitstraling dan een “gewone” ree.
Je serie is haarscherp en prachtig geworden. Een knap resultaat bij deze weersomstandigheden.
LikeLike
Ik wist van het bestaan van zwarte reeën zelfs niet af Jan 🙂 Dat is toch wel heel bijzonder om te zien
LikeLike
Het doet me deugd om jou zo af en toe iets nieuws bij te kunnen brengen, Henk. 🙂
LikeLike
foto’s van een zwarte ree…
prachtig Jan..
en doorzettingsvermogen heb je genoeg
LikeLike
Je dwingt het zeker en gewis af, want al die geweldige ontmoetingen kun je echt geen geluk meer noemen. Dat heeft enkel nog met geduld en doorzettingsvermogen te maken. Petje af, ik meen het. We krijgen de ene verbazende serie foto’s na de andere te zien… Geweldig!
LikeLike
Geweldig dat je er iedere keer weer op uit gaat Jan. Die zwarte ree in wel heel apart en prachtig. Wat een buitenkansje om ze vaker tegen te komen.Fijne avond nog.
LikeLike
Als je thuis blijft kom je zeker geen reeën tegen ….Goed dat je het onderneemt ondanks je toestand.
Wat een keuke serie ! Jeetje dat zwarte ree…..dat is toch wel iets heel bijzonders. Gefeliciteerd met deze foto,s .
LikeLike
Dit is wel héél bijzonder, Jan, dat je die zwarte ree spotte en hem zo mooi op de foto kon krijgen.
Ik wist niet eens dat er zwarte reeën bestonden. Prachtig dier.
LikeLike
Toch komen ze wel meer voor. In of bij het Wijnjeterperschar loopt er ook eentje rond. Die heb ik ook nog nooit op de foto gekregen, dus er wacht me nog een uitdaging. 🙂
LikeLike
Wat een prachtig dier is die zwarte ree geweldig het ziet er uit als fluweel.
LikeLike
wauuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuw jan, ik ben er helemaal van onder de indruk,
ja man het kost wat van je lijf en leden, maar hier kun j e ook wel enige tijd op teren toch.
ik ben helemaal flabbergasted jongen:-)
LikeLike
Op zo’n ontmoeting kan ik zeker wel weer even teren, maar toch ben ik vanmiddag maar weer even op pad gegaan, en daarbij heb ik zowel de zwarte ree als de grote zilverreiger opnieuw gezien. 🙂
LikeLike
Ik heb bewondering voor je vasthoudendheid. En je resultaten uiteraard, want dit staat weer als een klok.
LikeLike
Dankjewel, Sjoerd.
LikeLike
Ik heb bewondering voor je Jan! Niet alleen voor je foto’s maar ook je levenshouding. Petje af!
Gr Jenny
LikeLike
Dankjewel, Jenny. Een andere keuze dan het zo optimistisch mogelijk benaderen en proberen in beweging te blijven is er in feite niet. Van alleen maar thuis zitten wordt een mens zeker niet vrolijker en gelukkiger.
LikeLike
Prachtig Jan dat je dit mag tegen komen op je wandelingen.Zelf 4 dagen buiten strijd geweest met weeral geklemde rugzenuw. Pijnkliniet bracht soelaas nu nog enkele keren terug ,naar ziekenhuis voor verdere onderzoeken .Maar ik kan terug stappen en de pijn is draaglijk.
LikeLike
Dat lijkt me heel vervelend, Marylou. Fijn dat de pijn intussen draaglijk is en dat je weer kunt bewegen. Dat is het begin op de weg terug. Sterkte en succes met het verdere herstel.
LikeLike