Een uur nadat we de eerste foto’s van de ijsvogel hadden gemaakt, zat er ineens weer een ijsvogel op de tak. Kijkend naar de oranje snavelbasis zou dit het vrouwtje moeten zijn (dankjewel C.) …

Ze maakte wat een onrustige indruk. Nu eens zat ze naar links te kijken, een moment later had ze zich weer razendsnel omgedraaid om naar rechts te kijken. Zo ging dat even door …

Plotseling ging ze rechtop staan en strekte ze zich volledig uit …

Toen ik wat uitzoomde, zag ik dat er op dat moment een tweede ijsvogel was verschenen. Met zijn volledig zwarte snavel was dit duidelijk het mannetje. Vervolgens leken ze samen een boeiende eenakter voor ons op te voeren. Mijn vrije interpretatie is dat mevrouw niet tevreden was, omdat hij het alweer flikte om zonder visje terug te keren. En dat stond haar duidelijk niet aan!

Maar het kan natuurlijk ook heel wat anders geweest zijn. Ik heb er in elk geval enorm van genoten, en Jetske niet minder volgens mij. Enfin, kijk maar even mee …

Aan alles komt een eind, zo ook aan deze eenakter voor twee ijsvogels. Deze tweede sessie duurde net geen vier minuten, maar wat waren het mooie en intense minuten. Dit smaakte duidelijk naar meer …