Ruim tien uren nadat ik ’s middags bij De Veenhoop was gestrand met de iLark, reed ik ’s avonds nogmaals naar de Jan Durkspolder, ditmaal met de auto. Het zou toch een keer moeten lukken om in het buitengebied lichtende nachtwolken te spotten. Driemaal is scheepsrecht tenslotte …

Net als de voorgaande avonden was het er ook nu weer goed toeven. De minimumtemperatuur lag die nacht hoger dan de maximumtemperatuur vandaag. Maar het grootste voordeel van dit plekje in de Jan Durkspolder is het prominent aanwezige silhouet van de windmotor. Ook wat betreft de variatie aan nachtelijke dierengeluiden is het bij de windmotor een stuk gezelliger …

De lichtende nachtwolken bleven ook die avond helaas weer ongezien. Maar ik heb er weer een tijdlang heerlijk gezeten en uiteindelijk wint de aanhouder. 🙂