Sst … even Piet hearre

Mijn interesse voor het weer is al van jongs af aan aangewakkerd door een tweetal Friese weermannen. Eerst was er Hans de Jong, de onderwijzer uit Gorredijk, die in 1960 van zijn hobby zijn werk wist te maken. Behalve van een aantal landelijke media werd hij ook de vaste weerman bij Omrop Fryslân, dat toen nog door het leven ging als de RONO (Regionale Omroep Noord en Oost). Al zo lang ik me kan herinneren, was Hans de Jong rond 12:30 uur te gast, terwijl we aan tafel zaten. “Sst … even Hans hearre …”

In 1985 werd Hans de Jong bij Omrop Fryslân opgevolgd door Piet Paulusma. Net als Hans de Jong was Piet Paulusma een autodidact. Een Teleac-cursus meteorologie lag aan de basis van zijn kennis en kunde. Daarna volgden jaren van zelfstudie naast zijn werk als manager facturering bij de PTT. In de eerste jaren werd Piet niet echt voor vol aangezien door meteorologen bij het KNMI en vergelijkbare instituten. In Fryslân was dat al snel wel het geval. “Sst … even Piet hearre …”

In 1996 werd Piet ook de vaste weerman van SBS. Dagelijks trok hij naar een buitenlocatie in ons land om zijn weersverwachting met het publiek te delen. Zijn definitieve doorbraak kwam in de winter van 1996-’97 in de aanloop naar de Elfstedentocht van 4 januari 1997. Driemaal werd hij sindsdien uitgeroepen tot weerman van het jaar. Bij SBS sloot Piet zijn weerbericht elke dag af met het Friestalige “Oant moarn …” Bij Omrop Fryslân beëindigde Piet zijn berichten steevast met: “Wy moatte moarn mar wer ris yn it waar sjen …”

In 2007 maakte Piet bij Omrop Fryslân een serie programma’s over weer en fotografie. Voor iedere aflevering konden foto’s worden ingezonden en werd een portret gemaakt van één van de inzenders. Die eer viel mij in oktober 2007 te beurt. Die dag ben ik een aantal uren op pad geweest met een verslaggever en cameraman, daarbij zijn o.a. opnamen bij ons thuis gemaakt en in de omgeving van Olterterp …

In december werden we uitgenodigd voor de afronding van de programmareeks en de prijsuitreiking van de fotowedstrijd. Eén van mijn eerste druppelfoto’s was vanwege de eigenzinnige kijk goed voor een eervolle derde prijs. Het officiële deel van het programma stelde – afgezien van de handdruk van Piet – weinig voor. Maar ik weet wel dat het na afloop in kleine kring nog lang gezellig was in het mediacafé van de Omrop

Piet zijn verwachtingen klopten natuurlijk niet altijd, net zo min als die van andere meteorologen. En ook zijn winterverwachting kwam niet altijd uit(!) Maar veel vaker zat hij zeker regionaal wel goed met zijn verwachtingen. Piet is gisteren op 65-jarige leeftijd overleden. Hij zal gemist worden, om te beginnen door zijn familie en vrienden. Maar ook door een breed scala aan boeren, burgers en buitenlui in en daar buiten.

Nooit weer ‘Oant moarn’. Nea wer “Wy moatte moarn mar wer ris yn it waar sjen.”

Goeie Piet

Ontsnapt aan ’n blooper

“Hé.., de achtergrond van ‘Wat een waar man!’ 🙂 Ik heb de aflevering net nog weer een keer bekeken, Afanja voor z’n weblog aan het werk, het blijft leuk!” Dat was de reactie van boerin Hendrika bij het zien van de foto’s van het Witte Meer, die ik hier afgelopen donderdag liet zien. Die herinnering had ik woensdag ter plekke ook al met mijn fotomaatje gedeeld, en daar voegde ik er nog een tot dusver onbekend gebleven detail aan toe …

071012-1219x

Hendrika verwees met haar opmerking naar een programma van Omrop Fryslân TV, waarin ondergetekende in oktober 2007 werd geportretteerd. Weerman Piet Paulusma had indertijd een wekelijks programma getiteld ‘Wat in waar man’ (Wat een weer man). In dat programma werd het weer gecombineerd met een fotowedstrijd. Dat was natuurlijk net wat voor mij, en nadat ik in één van de afleveringen als weekwinnaar uit de bus kwam, kreeg ik de vraag voorgelegd of er voor het programma een portret van mij gemaakt mocht worden …

071012-1107x

En zo ging ik op 7 oktober 2007 op pad met een cameraman en een verslaggever van Omrop Fryslân TV. Nadat we bij ons thuis koffie hadden gedronken en er in huis en tuin wat opnamen waren gemaakt, nam ik de mannen mee naar een mooie oude beukenlaan bij Olterterp …

071012-1141x

Omdat ik me ook toen al bezighield met macrofotografie, leek dat me een goed plekje om te beginnen vanwege de herfstkleuren en de paddenstoelen die er groeiden. Indertijd was het laag-bij-de-grondse fotowerk nog tamelijk favoriet, omdat ik toen nog een stuk makkelijker door de knieën ging (en vooral ook weer kon opstaan) dan tegenwoordig …

071012-1113x

Indertijd maakte ik dan ook aanzienlijk meer foto’s van paddenstoelen dan heden ten dage, want de MS blijft gestaag zijn slopende werk aan mijn lijf voortzetten. De cameraman van de Omrop had er met zijn loodzware camera ook nog geen probleem mee om even diep af te dalen voor een close-up …

071012-1138x

Voor een tweede buitenset stelde ik voor om nog even naar het iets verder gelegen Witte Meer te gaan. Nadat ik daar nog het een en ander had verteld over mijn dagelijkse doen en laten, maakte de cameraman nog een laatste shot van het wateroppervlak. En nu kom ik toe aan het nog niet eerder vertelde deel van deze kleine geschiedenis …

071012-1218x

Bij mij sloeg op dat moment de vermoeidheid toe, dat was overigens niet zo verwonderlijk, want we waren intussen ook al ruim twee uur bezig geweest. Om vooral mijn benen even wat rust te geven, besloot ik even op één van de balken te gaan zitten, die daar ’s winters aan de rand van de ijsbaan als bankjes dienen t.b.v. het aanbinden en weer losmaken van de schaatsen. Met een korte droge krak brak het uiteinde van de balk af, waarna ik met de benen in de lucht achterover op mijn rug viel. De balk bleek compleet verrot te zijn …

071012-1216x

Bij dat alles had ik alle geluk van de wereld. Om te beginnen was het niet erg nat achter het bankje, zodat de schade beperkt bleef tot een nat zitvlak en een paar natte ellebogen. Maar belangrijker nog: de cameraman was op het bewuste moment nog volledig geconcentreerd op zijn shot van het Witte Meer. Lachend keek hij op van zijn camera, toen hij mij zag liggen: “Ooh, wat jammer dat ik dat beeld gemist heb … dat zou een fantastische blooper geweest zijn …   ;-)” Daarna schoten beide mannen me overigens keurig te hulp om overeind te krabbelen, waarna we er met zijn drieën nog even hartelijk om hebben gelachen …

071012-1217x

Ook verder liep het verhaal goed af. Aafje en ik werden samen met andere deelnemers uitgenodigd voor de prijsuitreiking van de fotowedstrijd op vrijdag 14 december en voor het bijwonen van het live tv-programma ‘Faktor Freed’. Daarna was het nog lang gezellig in de kroeg van Omrop Fryslân …

071214-1903x

De hoofdprijs van de fotowedstrijd ging aan mijn neus voorbij, maar met een eervolle tweede plaats voor de onderstaande foto, getiteld “Kleurenexplosie op de grijze dag” was ik dik tevreden …

070929-1418x

En dan tot slot nog even het 6 minuten durende portret dat een paar weken later werd uitgezonden in het programma ‘Wat in waar man” …