Het was goed weer om tussen de buien door eens wat foto’s te maken van een paar hoogspanningsmasten hier in de buurt. De donkere wolken vormden een boeiende en beweeglijke achtergrond. Het zijn bijna zwart-wit foto’s geworden …
Het mooiste is, dat ik ondanks de voortdurend dreigende lucht nog weer droog thuis gekomen ben ook …
Door vanaf de gemalen bij Streukel in zuidelijke richting over de Gennerdijk te rijden lukte het nog steeds om de regen voor te blijven. Ter hoogte van De Brommerd, het land van de kievitsbloem, zette Jetske de auto even stil om wat foto’s te kunnen maken …
Bij het Zwarte Water, dat op de foto’s hieronder in de verte net niet te zien is, begint voor mij als noorderling het rivierenland met zijn kenmerkende dijken. We hebben in Fryslân natuurlijk naast de hoge Waddenzeedijk ook de nodige meren, kanalen en riviertjes met waterkeringen, maar die zijn zelden hoger dan een halve meter. Vanaf deze flink hogere Gennerdijk hadden we mooi zicht op de Grote of Stephanuskerk op bijna 2,5 km in Hasselt …
Een stuk dichterbij stond aan de voet van de dijk achter een dubbele omheining een kleine kudde runderen. Toen ik de dijk afdaalde, begon het vee samen te drommen bij de toegang van hun weiland …
Terwijl ik de dijk weer beklom, zag ik dat de wolken steeds dreigender begonnen samen te pakken. De buienradar leerde dat we de regen bijna konden plukken, maar die eerste droge uurtjes pakten ze ons niet meer af …
Met vaste hand stuurde Jetske de auto ook bij tegenliggers over de spectaculair smalle en kronkelende Gennerdijk. In de buurt van Genne verlegde Jetske de koers in noordoostelijke richting …
“Hoooo … die heb ik nog niet in mijn wintercollectie van 2016,” zei ik tegen Jetske, terwijl we vorige week woensdag over De Kletten tussen Opeinde en Drachten langs een besneeuwd stuk maïsland reden …
Welwillend bracht Jetske de auto tot stilstand, waarna ze me behendig maar behoedzaam achteruit rijdend netjes voor de dam van de maïsakker afzette …
Of er nu sneeuw ligt op zo’n akker of dat de diepe sporen bedekt zijn met een fragiel laagje bomijs, zoals in februari 2013, veel fotogenieker zie je een stuk maïsland in de rest van het jaar niet …
Veel beter had ik het ook weer niet kunnen treffen, want nadat ik een paar foto’s had gemaakt, brak de lucht net lang genoeg open om de hoogspanningsmasten en de bebouwing in de verte even in het zonnetje te zetten …
Afanja's Weblog 