Een boer in Smalle Ee heeft zich gespecialiseerd in Lakenvelders. De Lakenvelder is een bijzonder runderras. De dieren zijn meestal roodbruin, maar ook de zwarte uitvoering komt voor. De lakenvelder is herkenbaar aan de witte band tussen de voor- en achterpoten om de buik en rug. Een paar kalveren liepen vorige week simultaan grazend door een weiland bij het strandje van Smalle Ee …
Zo af en toe ontkom ik er niet aan om tijdens een ritje door het Friese weidegebied de auto even in de berm te zetten om wat foto’s te maken van hetgeen zich in een weiland afspeelt. Dat was ook het geval bij dit weiland in de buurt van de Leijen, dat bevolkt werd door gehoornde koeien, want zo zie ik koeien nog het liefst …
Meteen werd de nieuwsgierigheid van een paar van de dames gewekt …
Anderen zochten een andere pose om de fotograaf te plezieren …
Jong en oud, man en vrouw scharrelden genoeglijk samen door het land …
De stoere stier leek nogal populair te zijn bij de dames …
Hier en daar werden gevaarlijke kopjes gegeven …
Anderen koesterden zich lekker samen in het najaarszonnetje …
Donderdag heb ik samen met mijn fotomaatje weer eens een bezoek gebracht aan Hendrika en haar boer. Ondanks het koude en donkere weer werd het als vanouds weer een gezellige dag. Om te beginnen was het goed en gezellig om weer eens bij te praten met Hendrika en meneer de boer …
Natuurlijk mocht een rondje over de boerderij ook ditmaal niet ontbreken. Het opsnuiven van de geur in de stallen roept altijd meteen weer jeugdherinneringen op, dat was ook nu weer niet anders. Het vee stond er van jong tot oud weer blakend van gezondheid bij …
Maar de show werd halverwege de rondgang toch echt gestolen door de jongste boerderijpoes -een beestje van een week of vijf, zes- die me zonder al teveel schroom benaderde toen ik neerknielde om een foto van hem te maken …
Op zo’n moment merk ik, dat ik nog altijd een kattenmens ben. Bij zo’n jong en speels katje ga ik meteen voor de bijl. Het was dan ook maar goed, dat ik op dat moment nog niet wist dat ik hem tegen elk aannemelijk bod mee had kunnen krijgen …
“It ferstân moat foarop,” zeggen we in Fryslân op zo’n moment, oftewel: toch maar even het koppie erbij houden. Zo’n dartel beestje is nu wel mooi, maar na verloop van tijd moet je er toch een stuk vrijheid en flexibiliteit voor inleveren. En ik geloof eerlijk gezegd niet of we daar in Huize Afanja alweer aan toe zijn …
Afanja's Weblog 