Gisteren liet ik hier een fotoserie van een koolmees die de nestkast naderde. Vandaag is de beurt aan een koolmees die de nachtkast verlaat. Ook dat heeft zijn charme …
Voordat de jonge koolmeesje uitvliegen, probeer ik nog wat slow motion opnamen te maken van het benaderen en verlaten van de nestkast. Al was het maar, omdat ik er zo lekker in de schaduw bij kan blijven zitten …
Ik moet even een paar dagen herbronnen. Ik had al geen hoge verwachtingen van de plannen van rechts, integendeel, maar van wat ik nu heb gelezen en gehoord van het coalitierakkoord ben ik toch nog geschrokken. Er staat ons op verschillende terreinen weinig goeds te wachten. Daarom vandaag en morgen even wat extra aandacht voor het moois dat in de natuur gewoon doorgaat. Om te beginnen een fotoserie van een koolmees die naar de nestkast in onze tuin vliegt …
De afgelopen anderhalve week ben ik meermaals met de camera op het statief in de buurt van de nestkast gaan zitten. Verschillende keren heb ik een kleine fotoserie gemaakt van het naderen of het verlaten van de kast. Op de onderstaande serie komt één van de koolmezen met een rups in de snavel bij de nestkast aan …
– wordt vervolgd
De afgelopen dagen heb ik het nestkastje in de hazelaar weer wat in de gaten gehouden. De jonge koolmeesjes van de tweede leg van dit jaar stonden op het punt van uitvliegen. Zo af en toe kwam er een jonge koomees met het kopje door de vliegopening om nieuwsgierig naar buiten te kijken …
Gisteren ben ik tussen de perioden met motregen in een paar maal met de camera op het statief achter de fietsenberging gaan zitten om wat video-opnamen te maken. Behalve dat pa en ma koolmees af en aan vlogen met vers voedsel, lieten ook de jonkies zich een paar maal leuk zien …
Vanmorgen was het stil in de nestkast …
Dat we voor de tweede keer dit jaar jonge merels in de tuin hebben, had ik al verteld. Sinds vorige week hebben we echter ook jonge koolmeesjes in de nestkast in de hazelaar. De afgelopen dag ben ik eens een paar keer bij die nestkast gaan zitten om wat plaatjes te scoren …
In navolging van de merels vliegen ook de koolmezen sinds kort de hele dag af en aan om hun piepende jongen te voeden en te laten groeien …
Ze lijken de aanvoer van vers voer goed op elkaar af te stemmen. Wanneer pa met verse hapjes op de nestkast landt, wacht hij tot het vrouwtje is vertrokken voordat hij zelf naar binnen gaat …
Lang zitten de jonkies nooit alleen in de nestkast. Kijk, daar duikt alweer een staartje naar binnen …
Wat er in gaat, moet er ook weer uit. Naar mate de jongen groter groeien, zie je een van de ouders vaker met een pakketje ontlasting naar buiten komen …
Ik had hem al een paar keer door het geboomte zien scharrelen …
Gelukkig keek ik maandagmiddag net met de camera de goede kant op. Daar was hij weer … zou ’t dan toch …?
– wordt vervolgd –
Eind maart zag ik dat een koolmeesje nogal veel belangstelling toonde voor het nestkastje, dat we een paar jaar geleden van mijn fotomaatje hebben gekregen. Dat was in het verleden wel eens vaker gebeurd, maar het kastje wachtte nog steeds op de eerste bewoners …
Dit jaar leek de geur van nieuwigheid er eindelijk af te zijn. In de weken die volgden werd het kastje van binnen en van buiten grondig geïnspecteerd, en ook de buurt werd regelmatig gezellig kwetterend in de gaten gehouden …
Tijdens de koudere periode die volgde, is het nestkastje en hetgeen er zich afspeelt, letterlijk en figuurlijk wat uit beeld geraakt, want het nestkastje laat zich vanuit huis maar moeizaam zien. Sinds ruim een week is het echter een drukte van belang in en rond het nestkastje …
Zo gaat dat de hele dag door. Zodra ze naar binnen gaan, klinkt er een luid gepiep op uit de voortdurend hongerige keeltjes. Zo lang dat maar blijft gebeuren is dat een goed teken, want dan hebben de jonkies in elk geval nog geen door gif aangetaste rupsen gehad. Nu maar hopen dat ik de komende tijd de katten van de buren uit de buurt kan houden. Dat kan nog wel eens een moeizame strijd worden, vrees ik …
Ik begin vandaag nog een keer met een foto van de Achmeatoren. Op deze foto is mooi te zien dat de glanzende natuurstenen platen op een subtiele wijze de lucht of de directe omgeving weerspiegelen …
Een klein stukje verderop staat de Avérotoren. Ook deze toren 77 m hoge kantoortoren is ontworpen door Bonnema architecten. De Avérotoren werd in 1991 voltooid en het telt 18 verdiepingen …
De Avérotoren was tot 2002 het hoogste kantoorgebouw van Leeuwarden. Tot die tijd weerspiegelde hij slechts de omringende lucht. Sinds 2002 weerspiegelt hij de 115 meter hoge Achmeatoren. Samen zijn de twee kantoortorens beeldbepalend voor de Leeuwarder skyline …
Sinds april 2011 heeft de Avérotoren een nestkast voor de slechtvalk. De nestkast is op 72 meter hoogte bevestigd aan de wand van de omloop op de 18e etage verdieping.
Afanja's Weblog 