Hé … goh … tjee … (2)

Om te beginnen bedankt voor jullie reacties n.a.v. de foto van het geaderd witje van gisteren. Omdat (bijna) niemand me precies heeft kunnen vertellen hoe het nu zat met de onderstaande foto, kom ik daar vandaag nog maar even op terug. De beste omschrijving kwam van Paul Brugman op Mastodon. Hij schreef: “Klein geaderd witje dat op een wat onbeholpen manier een bloem aanvliegt, met een soort Fosbury flop.” Vooral dat laatste vond ik een prachtige vondst …

Zoals ik het zie, vliegt de vlinder ondersteboven naar de bloem toe. Waarschijnlijk is hij daar al dartelend en buitelend zo terecht gekomen. Dat hij ondersteboven hangt is o.a. te zien aan zijn roltong, die vlak boven zijn ogen te zien is. Een stukje naar rechts zien we het rechter voorpootje omhoog wijzen. Dat hij op de kop vliegt, is ook te zien aan de antennes, die op de foto naar beneden wijzen. “De ene antenne is op Uri Geller-achtige wijze door het bloemblad heen gestoken”, aldus Peter Grey. Op de onderstaande foto, die een fractie later is gemaakt, kun je zien dat ook die antenne tussen twee bloemblaadjes door steekt. Verder zien we de bovenkant van de rechtervleugel …

Jetske benoemde tot slot nog iets wat mij ook was opgevallen. De vlinder op de eerste twee foto’s heeft bruine ogen. Dat is bijzonder voor een geaderd witje. Normaal gesproken zijn ze altijd zachtgroen van kleur met donkerder stippen op de oogbollen, zoals op de foto hieronder …

Zo, nu jullie weer … fijne dag verder. 🙂

Een kleine zielepoot

De laatste tijd zagen we weer regelmatig een merel met een snavel vol voedsel in de tuin. Soms werd er hier in de border wat gevonden, maar vaker zag ik een merel een tussenlanding maken op de deur van de schutting achter in de tuin. Waar ze vervolgens naar toe gingen, was lang onduidelijk, maar ik had er wel zo mijn gedachten over …

Afgelopen weekend werd ik bevestigd in het idee dat ze via een omweg ongezien naar de klimop naast de vijver vlogen. Van achter de pergola zochten ze zich daarna door de klimop lopend een weg naar het nestje. Zondagavond zag ik dat er achter de vijver een jonge merel werd bijgevoerd door een van de ouders. Maandagochtend ontdekte ik een tweede jonge merel, die zat weggedoken tussen een emmer en een grote bloempot achter de fietsberging …

Ik vond dat hij er niet lekker bij zat, maar ik besloot hem een tijdje te observeren en af en toe een foto te maken. Op een bepaald moment zag ik hem moeizaam naar een ander plekje gaan. Lopen was het niet te noemen, want hij kukelde bij vrijwel elk stapje om. Hij leek een gebroken of ontstoken pootje te hebben. Omdat ik al die tijd geen van de ouders had gezien, besloot ik de Fûgelhelling (de Wildopvang voor Noord-Nederland) te bellen. Na mijn omschrijving van de situatie mochten we het diertje wel bij hen brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Hopelijk kunnen ze het beestje helpen toch nog een mooie grote merel te worden …