De Ecokathedraal was ook dinsdag weer te groot voor me, opnieuw ben ik niet verder gekomen dan het voorste gedeelte. Mijn onderrug begint te snel op te spelen om me ontspannen verderop te durven wagen. Blijven bewegen zonder overbelasting is voorlopig het motto. Volgende keer maar zien hoe ver ik dan kan komen …

Desondanks heb ik me ook deze keer weer prima vermaakt in de Ecokathedraal. Het blijft boeiend om te zien hoe de natuur zich een weg blijft zoeken over, op en tussen de gestapelde stenen bouwwerken.

Op de weg naar huis viel er vervolgens ook weer genoeg te zien. Het Friese landschap is mooi in zijn herfstkleed, een regenboog leek dat nog eens te willen accentueren. Ook bij een weiland waar ca. 30 knobbelzwanen aan het grazen en rusten waren, heb ik nog even een tussenstop gemaakt.De laatste foto’s heb ik gemaakt bij de trambrug van Wijnjeterp en de hervormde kerk met klokkenstoel van Wijnjewoude …