Terug bij de auto hebben we eerst maar eens een broodje gegeten. Omdat mijn onderdanen een vervolg van de dag niet in de weg stonden, had Jetske nog een verrassing in petto. Ze stelde voor om nog een fotokuiertje te maken bij landgoed Dickninge, slechts enkele kilometers verderop (Google Maps). Daar had ik de afgelopen jaren al de nodige mooie foto’s van gezien, dus dat leek me wel wat …

Bij aankomst stond het hek open. Dat was normaal gesproken weliswaar het startpunt van een mooie wandelroute, maar helemaal zonder risico leek het de laatste allemaal niet te zijn. Jetske vertelde dat ze een week eerder samen met haar zoon met knikkende knieën over het bruggetje was gekomen …

Maar Jetske wist wel raad. Met mijn gehandicaptenparkeerkaart als geldig excuus achter de voorruit reed ze via niet geheel gebruikelijke wegen naar een ander toegangspunt. Daar zette ze mij af, waarna ze de auto terugbracht naar het startpunt …

Jetske had me op een mooi plekje gedropt, er viel al meteen genoeg te fotograferen. In de verte stond een mooi grote duiventil zoals ik ze eigenlijk alleen uit Frankrijk ken. Alleen jammer dat er in plastic gewikkelde balen hooi of stro naast lagen. Aan de andere kant lag landgoed Dickninge aan mijn voeten …

Daar gaan we morgen zeldzame stinzenplanten bekijken … een klein voorproefje …