Ruim een uur nadat ik aan de zuidkant van de Jan Durkspolder de biddende torenvalk voor mijn camera had gehad, kreeg ik een stuk noordelijker aan de Bolderen zicht op een buizerd (mûzebiter in het Fries). Hij zat ver weg en het zicht was er niet beter op geworden, het was nog altijd grijs en somber. Omdat de buizerd vanuit een boomtop de rietlanden rondom scherp in gaten hield, kreeg ik alle kans om hem in beeld te vangen …

Vanwege de afstand besloot ik voor de verandering maar weer eens gebruik te maken van de digitale zoom. Als gevolg van het grijze weer en het gebruik van de digitale zoom verschenen de foto’s ’s avonds wat smoezelig op mijn beeldscherm, daarom heb ik ze maar omgezet naar grijswaarden …

Het was weer een bijzondere ontmoeting, want zo vaak geeft een buizerd me niet de kans om in alle rust meerdere foto’s van hem te maken. En dat maakt deze serie voor mij toch weer de moeite waard …