Lang ben ik niet achter die vrouw met haar hond aangelopen, de verkoelende slenk die door de noorkant van het Weinterper Skar loop, lokte me veel meer …

Al van ver lokte een bijna onophoudelijk gekwaak me die kant op …

Het was een drukte van belang in het koele, stromende water. Her en der werden wipjes gemaakt …

Een stukje verderop werd zo te zien een spelletje gespeeld …

Maar het kwam uiteindelijk toch steeds op hetzelfde neer … 😉

Het was omdat ik mijn krukje niet bij me had, anders was ik er lekker bij gaan zitten …

Desondanks heb ik me er een tijdlang uitstekend vermaakt …