Bij Museum Schokland

Geplaatst op door

Nadat we wat foto’s van het Kerkje aan de Zee hadden gemaakt, aten we in de auto onze broodjes voor die dag. Daarbij stelde ik Jetske voor om op de terugweg via Schokland te rijden. Dat konden we mooi even meepakken nu we toch in de buurt waren. En zo reden we korte tijd later van het voormalige eiland Urk naar het vroegere eiland Schokland. We namen eerst een kijkje aan de zuidkant, daar staat Museum Schokland …

Schokland was eeuwenlang een eiland in de Zuiderzee, dat ongeveer 12,5 km ten zuidoosten van Urk lag. Van noord naar zuid had het eiland een lengte van ongeveer 4 km. In eerste instantie werd het eiland bewoond door jager-verzamelaars. In de Middeleeuwen waren het vooral boeren die er vee hielden en graan verbouwden. Alleen op zelfgemaakte terpen waren de bewoners van Schokland veilig voor de Zuiderzee, die in de loop van de jaren meer en meer van het eiland opslokte. In 1859 werd besloten om Schokland te ontruimen. De bewoners moesten hun geliefde geboortegrond verlaten en zich vestigen op de vaste wal. Het werd stil op Schokland. Het moet voor de Schokker bevolking een wrange wetenschap zijn geweest dat het eiland na de ontruiming geen meter land meer heeft verloren. Het hele verhaal kun je hier lezen: Schokland: het verhaal …

Museum Schokland

Naast het pad naar Museum Schokland staat een bijzonder wit en lichtblauw gekleurd standbeeld van een man met een pelikaan. Het blijkt te gaan om Eberhard Philip Seidel (1728-1814). Jarenlang was hij een zeer belangrijk en gezien persoon op Schokland. Hij schopte het onder andere tot schout en burgemeester van Schokland …

een beeld bij de ingang van Museum Schokland
Eberhard Philip Seidel (1728-1814) was jarenlang een zeer prominent persoon op Schokland

Omdat dit bezoekje aan Schokland slechts een tussenstop was, besloten we geen kaartjes te kopen om toegang tot het hele buitenlucht museum te krijgen. Daardoor stonden we al snel voor een hek met poortjes, die voor ons gesloten bleven. Erg veel kregen we dan ook niet te zien. Een stuk verderop stond een gebouw, dat het me nog het meest deed danken aan een kerk met het voorhuis van een boerderij. …

Middelbuurt, het gebouw doet nog het meest denken aan een kerk met het voorhuis van een boerderij

Aan de voet van de terp waar de kerk op stond lagen een paar bootjes op het droge. Veel meer kregen we niet te zien van achter het hek. We hielden het daarom maar voor gezien en liepen terug naar de parkeerplaats. Ik sluit af met een close-up van een van de keien die daar liggen. Die keien heeft de gemeente Noordoostpolder in 1980 gekregen van de Noorse zustergemeente Ringerike …

fragment van een Noorse kei uit de omgeving van Ringerike

42 gedachten over “Bij Museum Schokland”

  4. Een interessant verhaal van Schokland (ook de link dus). Jammer dat het museum, althans het openlucht gedeelte, niet zo heel veel te bieden had. De rotsblokken zijn wel heel indrukwekkend en opvallend van vorm (glad).

    Geliked door 1 persoon

  7. Mooie rectie van Marieclaire, dat de bevolking er ook wel aan toe was om te vertrekken en goed terecht is gekomen. Goed dat het museum er nog is en dat je daar gewoon op je iLark heen kunt. Ik vind de kleuren van dat beeld wel wat eigenaardig, maar misschien heeft dat ook wel een reden! Ben je alweer wat opgeknapt? Wat was het heerlijk zacht vandaag!

    Geliked door 1 persoon

    • Ja hoor, ik ben alweer hersteld van dit pittige dagje.
      Er staan op verschillende plaatsen op Schokland van die wit-blauwe beeldjes. Ik vermoed dat die kleuren onderdeel zijn van de huisstijl van Museum Schokland, want die kleuren zitten ook in hun vlag.
      Het was hier met 12,8°C ook ongewoon zacht voor half februari, maar het was toch een graad of 5 koeler dan bij jullie, denk ik.

      Like

  10. De bevolking was uitgeput en lusteloos door gebrek aan voedsel en door inteelt. Evacuatie was de enige juiste beslissing. Dat er geen meter eiland meer is afgekalfd (wat ik betwijfel) maakte in wezen niet meer uit: er was al te weinig ruimte. De bevolking is goed terechtgekomen in de dorpjes aan de Zuiderzee. Het is nog te zien aan de typisch Schokse namen.
    Vroeger kwam ik er graag, toen het nog niet zo uitgebuit pardon gecommercialiseerd was. Ik ben er toch al zo’n vijftien jaar niet meer geweest. Wij combineerden het uitstapje dan met de vluchthaven aan het Ketelmeer. Oh boy, wat is dat verloederd. Ik hou het wel bij mijn herinneringen. Van toen we daar met ons zeiljacht lagen. Vaak als enige, soms met drie van de in totaal twaalf plaatsen. En dan naar de punt van de dijk lopen en het water van het Ketelmeer ruiken. Ik ga nu mijn boekje over Schokland eens tevoorschijn halen. Sweet memories.

    Geliked door 3 people

  18. Dat beeld heb ik toen niet gezien 2 jaar geleden toen we er rond fietsten. Het was maandag en het museum was niet open maar er was veel te zien op het voormalige eiland zelf. Daarvoor heb je jou Ilark dan nodig.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.