Zwammen bij Heidehuizen

Het is intussen al anderhalve week geleden, dat ik weer eens een fotokuiertje heb gemaakt in het bos bij Heidehuizen. Bij aankomst was meteen duidelijk dat ik er voor herfstkleuren in de bomen nog veel te vroeg was …

Maar niet getreurd, de herfst heeft veel meer te bieden dan alleen gekleurde bladeren aan bomen en struiken. Paddenstoelen zijn tegenwoordig niet meer mijn favoriete onderwerp, omdat ik ze niet meer op hun mooist in beeld kan vangen. Te vaak en te diep door de knieën gaan om de paddenstoelen vanuit het mooiste perspectief te fotograferen, is er niet meer bij op straffe van overnachting in het donkere bos, ben ik bang …

Afijn, een kneus die daarop let, die gaat dan maar een deurtje verder. Zoals met vrijwel alles probeer ik er ook met de paddenstoelen het beste van te maken. De porseleinzwam op de dikke dode tak van de eerste foto kon ik nog wel op naam brengen. Met de paddenstoelen en het lege zaaddoosje op de onderstaande serie ligt dat wat moeilijker, maar ik vond het wel een mooi klein herfstdecor zo …

Ik sluit af met een zwammetje op een dikke dode tak – waarschijnlijk weer een porseleinzwam – met een kleurig herfstblaadje. Door de oogharen kijkend, doet het me wat denken aan een spiegelei …

42 gedachten over “Zwammen bij Heidehuizen

  1. Prachtig, vooral die porseleinzwam. Die fotografeerde ik dit jaar voor het eerst. Ook ik heb slechte knieën maar mijn fototoestel heeft zo’n uitklapbaar schermpje en zo lukte het redelijk.

    Geliked door 1 persoon

    • Dankjewel, Marthy. Mijn camera heeft ook wel een uitklapbaar schermpje, maar dan nog valt het niet altijd mee. Ik heb ook geen zin om voorover te buitelen namelijk. In het bos kan dat nog wel, maar aan de waterkant is het weer een heel ander verhaal.

      Like

  2. Je trekt altijd wel je plan, als je niet meer door de knieën kan gaan, dan zijn er nog tal van andere oplossingen. Door de knieën gaan valt nog mee, maar terug recht geraken is een probleem. Zo heb ik geleerd om te werken met het opklabbaar schermpje van een moderne systeem camera. Je kan dat scherm kantelen in de rachting die je wil. Zo kan je gewoon gebukt staan én toch onder de paddenstoel fotograferen. Wie niet goed meer uit de voeten kan, moet vindingrijk zijn hé ? 😋

    Geliked door 1 persoon

    • Dankjewel, dat is leuk om te horen, want ik heb er nog wel wat in petto.

      Mijn camera heeft een kantelbaar scherm, dat is hetzelfde principe. Maar ook daarbij moet ik nog flink voorover buigen of door de knieën gaan. Ik rommel maar gewoon lekker op mijn eigen manier door voorlopig. 🙂

      Geliked door 1 persoon

  3. Wel Jan, je weet ondertussen dat ik veel dingen uitprobeer en inventief probeer te zijn – althans, dat denk ik dan toch – je camera kan zeer waarschijnlijk een bluetooth of wifi verbinding maken, zelfs in het bos, zelfs zonder data. En met een redelijke smartphone kan je dan remote opnamen maken – scherpstellen, sluitertijd en zelfs diafragma en iso instellen – de rest laat ik aan jou of het mogelijk is.

    Zelf heb ik nog niet zo lang een Leica T – het lcd scherm is vast, en ik probeerde dus in het bos macros te maken, nu ik heb jouw probleem niet, maar mijn knieën zijn, laat ons zeggen niet goed meer, enz enz – botom line, ik geraak niet goed meer aan de grond, en als ik het doe, dan geraak ik met pijn amper recht – wel, de Leica verbonden met gsm, toestel dichtbij gezet op de grond met een mini statiefje, of zelfs in de hand aan een boomstam, alles instellen op de gsm, foto, klaar.

    Sommige dingen kan ik veel moeilijker dan vroeger, en dat is amper een vergelijking bij jou, maar het is een uitdaging om een mogelijkheid te vinden, zonder in de problemen te geraken.

    Fijne zondag verder Jan.

    Geliked door 1 persoon

    • Dank voor het meedenken, Marc. Ik kan mijn camera ook wel met een app op de iPhone bedienen. Maar met het goed plaatsen van het ministatief erbij is dat ook weer een heel gedoe. Het kost al met al energie waar ik zuinig mee om moet gaan. Het belangrijkste is dat ik buiten ben en in beweging. Als ik mijn uppie in het bos op pad ben, dan duren die wandelingen meestal niet zo lang, vanwege de vermoeidheid die al snel optreedt door de MS. In de tuin ben ik er al eens wat mee aan het experimenteren geweest. Dan heb ik alle tijd en kan ik gaan zitten wanneer ik wil.

      Ik denk, dat ik maar beter de tering naar de nering kan zetten en op mijn eigen manier er het beste van maken. Zo lang de kwaliteit er niet teveel onder te leiden heeft moet dat kunnen.

      Prettige avond, Marc.

      Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.