De nadering van de bruine kiekendief bij de Leijen was te mooi om hem niet helemaal te tonen. Naar mate hij dichterbij kwam, waren er af en toe mooie details in de vleugels te zien. De spanwijdte van die vleugels was indrukwekkend. Het valt vaak niet mee om een goede schatting te maken, maar ik denk dat de spanwijdte van vleugeltip tot vleugeltip misschien wel een kleine 1,5 m was …

Pas op het laatste moment leerde ik de beperkingen van een vogelkijkhut kennen. Hoewel hij bijna recht over ons heen vloog, konden we zijn onderkant niet zien, omdat we werden gehinderd door de achterwand en het dak van de hut. Op de laatste twee foto’s is nog net een vage schim te zien van de deurpost. Maar wat was het een cadeautje …