Een reuzenstern vliegt met een vis in zijn snavel laag over het water in de Jan Durkspolder …
Een moment later draagt de volwassen reuzenstern de vis over aan een jonge reuzenstern …
Nauwelijks anderhalve seconde duurt het, en dan weer door voor de volgende ronde …
Nog één keer een zwerm vogels vandaag. Behalve de vlucht regenwulpen zagen we ook regelmatig een groep kemphanen opvliegen in de Surhuizumermieden. In tegenstelling tot voorgaande jaren, zaten ze dit jaar zo ver weg, dat ze op de grond niet goed te zien waren …
Gelukkig gaven ze net als de regenwulpen en de grutto’s regelmatig een kleine vliegshow ten beste. Ze vlogen dan op van de waterkant om en groupe een paar maal heen en weer te vliegen. Vooral het zwenken in de lucht is mooi om te zien, vanwege de kleurverandering van de vleugels, die aan de bovenkant donker zijn en aan de onderkant licht. Af en toe vlogen er ook enkele grutto’s mee in de groep …
Sinds halverwege de vorige eeuw is de kemphaan in ons land sterk achteruit gegaan. Een belangrijke oorzaak voor de enorme achteruitgang in Nederland is de manier waarop de melkveehouderij wordt bedreven. De weilanden worden zo droog mogelijk gehouden (waterpeilverlaging), te zwaar bemest en te intensief gemaaid. Daarom staat de kemphaan nu als ernstig bedreigd op de Nederlandse rode lijst. In Vlaanderen staat de kemphaan als verdwenen op de Vlaamse rode lijst. In de Surhuizumermieden laten ze zich gelukkige af en toe nog wel even zien …
Er vlogen voortdurend groepen vogels op vanuit het plasdrasland in de Surhuizumermieden. Eén van de hoogtepunten was een vlucht regenwulpen. Het zal duidelijk zijn, dat ik het hier niet heb over de psychologische roman ‘Een vlucht regenwulpen’ van Maarten ’t Hart uit 1978 …
Op de grond hadden we ze nog niet gezien. Omdat er af en toe diverse groepen vogels tegelijkertijd opvlogen, waarbij ze af en toe ook door elkaar vlogen, duurde het even voordat ik door kreeg dat er ook een vlucht regenwulpen tussen zat. De gekromde snavels gaven uiteindelijk de doorslag …
Een jaar of tien geleden heb ik ze eens gezien in It Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop. Dat ik ze sindsdien niet meer heb gezien, is wel te verklaren. De regenwulp – een kleinere versie van de wulp – broedt niet in ons land. Het is een doortrekker, die broedt in Noord-Europa en die zijn winterkwartier in Afrikaanse kustgebieden. Hij wordt in het voorjaar meer in het binnenland gezien dan in het najaar. In het najaar is de kust de beste plek om hem te kunnen zien …
Afanja's Weblog 