Laat ik eens beginnen met de brug en directe omgeving in de buurt van Gersloot, zoals het er vijf jaar geleden in april 2014 uitzag. Toen stonden er een paar stoelen op een mooi terrasje aan de waterkant. Het bruggetje – de naam brug mag het eigenlijk niet eens hebben – leek toen nog enigszins begaanbaar. Voorzichtigheid was echter geboden, want er lag hier en daar al eens een losse plank. Bovendien zag het er na de winter nogal groen en glibberig uit …
Tegenwoordig ligt het bruggetje er net wat anders bij, vanaf de overzijde raakt het meer en meer in de greep van de natuur. Het terrasje lijkt in de loop der jaren al te zijn verzwolgen door de rietkraag. Toch jammer …
Als we het bruggetje van dichterbij bekijken, dan wordt meteen de titel van dit logje duidelijk. Jullie denken toch niet dat ik me daar samen met jullie op zou wagen!? Nee hoor, galant als ik ben, zou ik ieder van jullie netjes voor laten gaan. Maar ja, vrijwel niemand durfde de oversteek te maken. Alleen omabaard was me een stap voor met haar “Na jou …” 😉
Het is duidelijk, hier en daar ontbreekt eens een plank en van echte draagkracht lijkt ook geen sprake meer te zijn. Zonder enig onderhoud is de natuur aan de winnende hand. Voor de bewoners van het huis aan de overzijde is dat overigens geen probleem, het huis is bereikbaar over een dam aan de zuidzijde van het bruggetje. Daar vandaan zijn de laatste twee foto’s gemaakt …
Ik sluit af zoals ik gisteren ben begonnen, met een beeld van de oprukkende natuur aan de overzijde. Uiteindelijk wint de natuur toch. Zo zal het ook wel blijven gaan … Hoe wij mensen ook blijven klooien … moeder aarde redt zich uiteindelijk wel zonder ons …
Afanja's Weblog 