Vlinders rond de kaardebol

wat vooraf ging …

Toen ik later thuis met de foto’s bezig was, herinnerde ik me ineens dat ik eerder foto’s van die bloemen had gemaakt. Of beter gezegd, van de restanten ervan. Tijdens een fotokuier in de Ecokathedraal in november 2018 werden de skeletjes ervan mooi in het zonnetje gezet. Toen wist ik nog niet wat voor bloemen het waren, inmiddels denk ik te weten dat het de kleine kaardebol is …

Omdat hij zo mooi is en omdat ik hem zo weinig zie, pak ik wat de vlinders betreft de draad weer op bij het landkaartje …

Ook het helder witte koolwitje ontbrak niet …

Zelfs een al flink rafelige atalanta kwam nog even buurten …

Ik sluit deze serie en dit bezoek aan de Ecokathedraal af met een wat verder ingezoomde versie van het landkaartje dat zich zo sierlijk achter een bloem trachtte te verstoppen …

Vlinders in de Ecokathedraal

Ik had geen beter plekje kunnen treffen om mijn onderdanen even weer wat rust te gunnen. Scheef achter me stond op een paar meter afstand een plant te bloeien waar het een komen en gaan was van vlinders. Ik hoefde alleen maar naar de hoek van het muurtje te schuiven en me een kwartslag te draaien om lekker in de zon zittend een heerlijke serie vlinderfoto’s te kunnen maken. Mijn tot nu toe zeer matige vlinderjaar werd hier in één keer goedgemaakt …

Om te beginnen een vlinder die ik in de tuin ook nog wel eens voorbij zie komen, het geaderd witje. Maar ook een dagpauwoog wilde zijn kleurenpracht wel even showen …

Dan een paar foto’s van de vlinder die op de laatste foto van gisteren zo sierlijk achter een bloem zat. Het landkaartje is een vlinder die ik maar weinig zie, maar morgen komt hij hier nogmaals voorbij …

De citroenvlinder is in het recente verleden vaak jaarlijks de eerste vlinder geweest die ik op de foto kon zetten. Dit jaar pakte dat wat anders uit, maar ik heb hem in elk geval weer in beeld kunnen vangen …

  • wordt vervolgd