In de loop der jaren heb ik al heel wat wantsen gezien in onze tuin, vrijwel altijd ging het daarbij om de groene schildwants. De eerste andere wants die ik er heb kunnen fotograferen was een Esdoornwants in 2013 …
Half juni zag ik voor het eerst een mooie, oranjekleurige wants op de knop van een korenbloem in onze tuin. Ik kende hem alleen van foto’s, maar ik herkende hem toch wel meteen als een Vuurwants. Met foto’s van een nieuwe soort voor mijn archief ben ik altijd blij … 🙂
Tijdens een van mijn dagelijks rondjes door de tuin richtte ik mijn camera onlangs op een paar korenbloemen bij het vogelbad op het heuveltje …
Al snel werd mijn aandacht afgeleid van de bloemen door kleine rimpelingen op het wateroppervlak van het badje achter de bloemen …
Na een paar stappen stond ik aan de andere kant van het badje, zodat ik beter kon zien wat daar gaande was. Kijkend naar de langwerpige gedaante was meteen duidelijk dat er een kniptor te water was geraakt. Hoe het mijn zijn schoolslag gesteld was, weet ik niet, maar met de rugslag wist hij zich aardig te redden …
Omdat ik het na een paar foto’s wel genoeg vond, besloot ik hem de helpende hand te bieden om op het droge te komen. Ik had hem natuurlijk simpelweg uit het water kunnen scheppen, maar ik vond dat hij er wel wat voor moest doen. Daarom pakte ik een takje van de grond en hield dat vlak naast hem in het water. Hij klampte zich er meteen daadkrachtig aan vast …
Zodra ik het takje op een van de terrastafeltjes had gelegd, liet de kever het takje los. Even bleef hij versuft liggen, maar hij was nog maar nauwelijks opgedroogd, of hij krabbelde op en ging aan de wandel als er niets was gebeurd …
Erg hoog is de heuvel aan de andere kant van onze vijver niet. In de 30 jaar sinds ik hem heb opgeworpen is hij flink ingeklonken. Maar dat zegt niks …
Voor de bergkorenbloemen (Centaurea Montana) is hij blijkbaar nog altijd hoog genoeg, want daarvan staan er elk voorjaar weer een paar op de heuvel te pronken …
Na de druppels nu dan weer de bloemen, om te beginnen de bergkorenbloem (Centaurea Montana) …
Ik vind het niet de mooiste bloem in ons tuintje, maar in het juiste licht mag hij zeker gezien worden …
Terwijl ik donderdagmiddag even wat met de camera in de tuin rondscharrelde, viel mijn oog op een bepaald moment op een oorworm die probeerde weg te kruipen in een bladoksel van een van de korenbloemen. Snel maakte ik een paar foto’s van het voor velen toch altijd wat griezelige insect …
Even later ontdekte ik in een bladoksel van een andere korenbloem nog een oorworm, deze zat met zijn kop diep weggedoken en wees met zijn tangachtige aanhangsels omhoog (foto linksonder). Vlak nadat ik de eerste foto had gemaakt, zag ik een tweede oorworm verschijnen (foto rechtsonder) …
Het werd nummer 2 daar blijkbaar wat te benauwd, want hij werkte zich snel omhoog, waarna hij soepel over de rand van een van de bladeren gleed …
Even had ik twee van die tangachtige aanhangsels – die overigens heel onschuldig zijn, oorwurmen kunnen een mens daar niet mee steken of knijpen – prominent in beeld. Nadat ik de onderstaande foto had gemaakt, heb ik een kijkje aan de andere kant van de plant genomen …
Daar was ik net op tijd om te kunnen zien en vastleggen hoe oorworm nummer 2 weer naar binnen kroop. Er leken een stuk of vier, misschien vijf oorwormen bij elkaar te zitten. Tot nader onderzoek ben ik niet meer gekomen, omdat het op dat moment begon te regenen …
Toen ik de volgende dag weer op zoek ging, waren de oorwormen spoorloos verdwenen.
Afanja's Weblog 