Al voordat we afreisden naar Terschelling, had ik op internet gezien dat het bungalowpark ook enkele huurauto’s ter beschikking had. Nu ben ik er in principe geen voorstander van om met een auto op zo’n eiland rond te scheuren, maar zo’n autootje leek me i.v.m. de weersverwachting met buien en een krachtige wind voor de woensdag wel een uitkomst. Na de actieve dinsdag zat een stuk fietsen er op die woensdag echt niet meer in, en dat autootje was ook nog eens reuze handig voor het vervoer van personen en bagage van en naar de boot …

En dus tuften we woensdagochtend na de koffie van West-Terschelling (A) naar Oosterend (B).
“Verder kunnen we met de auto niet komen,” verkondigde Jetske, die als gids en chauffeur optrad, omdat ik mijn benen niet kwijt kon achter het stuur …

Te voet lieten we het parkeerplaatsje achter ons, waarna we de pas gemaaide dijk beklommen …

Onder een dreigend grijs wolkendek hadden we een fascinerend weids overzicht over het Wad en een oostelijk van de dijk liggende boerderij …

“Willen we naar het Wad? Dan gáán we naar het Wad!” riep ik naar analogie van Herman Bode.
En dus gingen we langs de kampeerboerderij op weg naar het Wad …

Daar heb ik nog eenmaal de dijk beklommen om van het uitzicht te genieten. Zelfs hier vandaan was de Brandaris nog te zien …

Het Wad is mooi onder een heldere hemel met wat vriendelijke wolken, zoals Jetske vandaag laat zien, maar ook met grijs weer heeft het zijn charme, zeker zoals nu bij laag water …

Van die lage waterstand moesten we natuurlijk nog even profiteren …

Morgen volgen er nog wat foto’s van het Wadlopen …