Na een bewolkte en winderige dag ging de wind ’s avonds liggen, terwijl de wolken zich terugtrokken …
Rond half tien ’s avonds heb ik nog enige tijd aan het rimpelloze water van de Dwarssloot gezeten …
Een mooi rustig slot van een gezellige dag. Zo zou ik wel vaker aan de waterkant willen zitten …
Terwijl er hier gestaag een druilerige motregen neerdaalt, gooi ik er nog even een paar zonnige foto’s van maandag tegenaan. Zo vaak gebeurt het tenslotte niet in ons winderige landje dat het een dag vrijwel volledig windstil is. De onderstaande foto’s heb ik maandagmiddag gemaakt bij It Wiid bij Earnewâld …
Het windstille weer zorgde voor mooie strakke weerspiegelingen, alleen bij inzoomen werden er wat kleine rimpeltjes zichtbaar …
Aan de overkant van het water ligt het watersportdorp Earnewâld, bekend van schaatsen en skûtsjes …
De kano’s kunnen voorlopig op de kant blijven liggen, het zou mooi zijn als hier binnen een maand of twee weer eens geschaatst kan worden …
Voorlopig ziet het er met voor morgen een Sinterklaasstorm op komst echter nog allerminst winters uit …
Nadat ik zaterdagmiddag een fotokuiertje had gemaakt aan de zuidkant van het Weinterper Skar om de blauwe knopen te fotograferen, heb ik gistermiddag weer eens een kijkje genomen bij de dobbe aan de noordkant van het gebied. Het was donker en grijs toen ik bij het vrijwel rimpelloze water van de dobbe aankwam …
Aan de overkant van de dobbe werd het water af en toe even in beweging gebracht door een paar kuifeenden die daar heen en weer zwommen. De dodaars was er ook nog, die liet zich nu eens hier en dan weer daar zien, om vervolgens weer onder te duiken. Hij liet zich met de camera niet vangen, dat deden de kuifeenden wel …
Nadat ik het geheel een tijdje vanaf het bankje had zitten aanschouwen en mijn benen weer wat tot rust waren gekomen, heb ik even wat rond gescharreld in het lange gras aan de oever van de dobbe. Hier en daar schoot een sprinkhaantje voor mijn voeten weg …
Toen ik er eentje in het vizier kreeg, ben ik even voorzichtig neergeknield om hem te portretteren. Zoals gebruikelijk probeerde ook dit exemplaar zich te verstoppen achter elke grasspriet die maar voor handen was. Onder het motto ‘de aanhouder wint’, heb ik toch weer een paar aardige portretjes weten te scoren …
Terwijl ik enige tijd later weer op weg was naar de auto, was het zonnetje doorgebroken. De wolken die ons dagenlang grijs en nat weer hadden gebracht, waren ineens in rap tempo doorgeschoven in zuidelijke richting …
Net als zaterdag gebruikte ik aan het eind van de kuier de afsluitboom ook nu weer als zitplaats om even uit te blazen. Zaterdag streek er een heidelibel rechts van me neer, nu waren dat er wel twee. Samen vormden ze een mooi paringsrad …
Terwijl ik dit tweetal op de foto zette, zette Geert zijn auto enkele meters verderop in de berm. Na een ferme handdruk liet Geert zich voorzichtig naast me op de afsluitboom neerzakken. Gelukkig …, de haken en kettingen waarmee de afsluitboom tussen de palen hangt hielden het. Nadat we een tijdlang genoeglijk hadden zitten bijpraten, ging ieder zijns weegs: Geert liep naar de dobbe, ik reed naar huis.
Afanja's Weblog 