Terwijl ik gistermorgen in het Weinterper Skar wat langs de waterkant scharrelde, sprongen er bij elke stap die ik maakte diverse sprinkhaantjes weg. De meeste kwamen een stukje verderop weer in het lange gras terecht, maar af en toe was er eentje die de verkeerde kant op sprong en zo in het water terecht kwam …

Dat bleek geen enkel probleem te zijn, want sprinkhaantjes zijn met iets wat het midden houdt tussen zwemmen en lopen over het water heel goed in staat om al snel een rietstengel te bereiken en daar vervolgens tegenop te klauteren …