Vanaf het punt waar de vogelkijkhut met de poëtische naam “Twitterhut” aan de zuidkant van de nieuwe natuur bij de Wetering Oost staat, hebben Jetske en ik nog even een ommetje gemaakt naar de noordkant van het gebied. Als je heel goed kijkt, kun je daar vandaan nog net de vogelkijkhut aan de andere kant van het gebied zien staan …
Het gebied wordt hier doorsneden door de A.F. Stroïnkweg, een lange, smalle dijkweg, die door sommigen als een uiterst hinderlijk obstakel in het landschap wordt ervaren …
Vooral ganzen zijn helemaal niet zo blij met die weg. In de korte tijd dat we daar stonden, hebben we diverse ganzenfamilies de weg van noord naar zuid – voor de kijker van links naar rechts – zien oversteken …
Op de kop van de dijkweg is het allemaal nog goed te doen voor de ganzen, er is gelukkig maar weinig verkeer en het talud is er niet al te steil …
Halverwege het talud aan de zuidkant wordt het echter vooral voor de kleintjes toch even lastig, want daar is het talud knap steil. Gelukkig doet mama even voor hoe je je schrap moet zetten …
Uiteindelijk komt het hele spul heelhuids aan de waterkant, zonder dat de kleintjes naar beneden zijn gerold. In volmaakte slagorde zwemt het ganzengezin de vrijheid tegemoet …
O ja … en dan nog even over die roerdomp … We hoorden zijn klaaglijke roep luid en duidelijk, hij zal vast niet ver weg in het riet hebben gekregen, maar we kregen hem helaas niet te zien … Volgende keer beter! 🙂
Afanja's Weblog 
Ik was er zelf getuige van maar ik zit met een grote lach op mijn gezicht je verhaal te lezen en je foto’s te bekijken.
Je moet niet teveel schrijven over de hinderlijke oversteekplaats voor de ganzen, want voordat we het weten, breken ze er weer een weg uit. 😉
Ik hoop voor je dat je nog een keer een opvliegende roerdomp kunt vastleggen in die wereld, want dat die hebben Anna en ik wel meerdere keren gezien. Maar dan moet je w.s. wel vroeger opstaan. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Er zijn grenzen … 😉
LikeLike
Er moet de ganzen nog wel even duidelijk gemaakt worden dat ze niet op de weg mogen poepen. En wat betreft de roerdomp – die laat zich nou eenmaal niet zo gemakkelijk zien. Hier in de Onlanden hoor je ze ook vaak, maar zich even netjes voorstellen aan de fotograaf, ho maar.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, horen is niks als het om de roerdomp gaat, dat heb ik in de Jan Durkspolder ook al eens ondervonden. Zien is de kunst, en dat is me nog steeds niet gelukt. Maar wie weet, misschien wint de aanhouder ook ditmaal wel … ooit … 😉
LikeLike
Schitterende reportage en hopelijk mogen er daar geen auto’s rijden of het wordt er een kerkhof.
LikeGeliked door 1 persoon
Wel ja, beperk jij mijn bewegingsvrijheid nog maar wat meer … ;-(
LikeLike
Die kleintjes maken op die leeftijd de meest hachelijke avonturen mee. Mooie fotostory Jan
LikeGeliked door 1 persoon
Those are very watchful parents!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk zo’n huiselijk tafereeltje.
LikeGeliked door 1 persoon
That is just adorable!
LikeGeliked door 1 persoon
En het kleine grut krijgt toch sterke pootjes! En jij mocht er vlakbij zitten bofkont 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig deze reportage over de ganzenfamilies. Hun leven wordt er ook niet makkelijker op.
LikeGeliked door 1 persoon
Och wat leuk om dit te zien….zelfs aandoendelijk 😉
Weer mooi gefliepst Jan .
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer van de roerdomp maar jullie hebben gelukkig veel ander moois gezien.
LikeGeliked door 1 persoon
voor die kleintjes wordt er gezorgd Jan..
altijd vertederend om dit te zien
groeten
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie post met de ganzenfamilie! Wat een risico vormt zo’n weg voor de kleintjes.
LikeGeliked door 1 persoon
ik ga voor de laatste
LikeGeliked door 1 persoon
hopelijk niet teveel auto’s op die weg
LikeGeliked door 1 persoon