Nadat we onder het genot van koffie en koek een uurtje hebben genoten van het uitzicht vanaf het Oudemirdumerklif, besluiten we verder te gaan. Er staan tenslotte nog twee kliffen op het programma. We volgen het Minne Minnespaad terug naar de auto, en zoals altijd op deze plek, kan ik het ook nu halverwege het pad niet laten om nog even achterom te kijken. Onze volgende pleisterplaats ligt bij het bos helemaal rechts aan de horizon …

Bij het hek en de stroommat halverwege het pad doe ik nog even een paar stappen zijwaarts om nog even zicht te krijgen op de zuidkant van de zuidelijke tuinwal langs het pad …

Maar belangrijker nog is dat dit de kans biedt voor een laatste blik op het IJsselmeer en de paaltjes die het eind van het Oudemirdumerklif ter plekke markeren. Eventueel grazend vee zou zonder die afscheiding mogelijk enkele meters naar beneden kunnen tuimelen …

Deze aanblik … dat weiland, die paaltjes en daarachter die grote leegte met hooguit af en toe één of twee passerende zeilboten … Ik kan daar elke keer wanneer ik hier ben weer van genieten. En dat geldt nog net wat meer wanneer de zon het water even lekker laat glinsteren …

Maar niet langer gedroomd … op naar het Mirnser Klif!