Ik was er niet voor naar Olterterp gereden. Sterker nog: ik had me voorgenomen om dit jaar niet teveel energie in het laag-bij-de-grondse paddenstoelenwerk te steken. Uit ervaring weet ik namelijk dat het me al gauw teveel kracht gaat kosten om na elke paddenstoel weer overeind te komen. Maar ja …

Nood breekt wet. Ongewild en ongemerkt stond ik daar in de parktuin van Huize Olterterp al snel echt aan alle kanten tussen de paddenstoelen. Er restte me niks anders dan er toch maar het beste van te maken, want op zo’n moment kan ik er ook niet zomaar aan voorbij lopen. En het moet gezegd, ik kreeg al snel de smaak te pakken …

• morgen bekijken we het landhuis van nabij