Begin juni schreef ik hier een logje over het vaak luidruchtige en agressieve gedrag van nijlganzen. Nog geen week later kreeg ik ineens een heel ander beeld van de nijlgans voorgeschoteld, althans van Moeder de Nijlgans …

Terwijl ik in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder naar de lepelaars zat te kijken, hoorde ik plotseling vanaf de andere kant van de hut een kreet opklinken door één van de luikjes. Toen ik daar naar toe liep en me bij het luikje voorover boog, zag ik dat er vlak buiten de hut een nijlgans stond te roepen. Al snel kwamen er ook twee kleine gansjes tevoorschijn …

Gedrieën begonnen ze aan een klein tochtje over het water. Nadat ze moeder enige tijd hadden gevolgd, mochten de jonkies samen wat ronddobberen, terwijl moeder zich weer terugtrok tot bij de hut …

Wel hield ze haar tweetal goed in de gaten. En dat lijkt me ook niet zo gek. Als je nagaat dat een nijlgans gemiddeld 6-9 eieren legt, dan is de kans groot dat ze al een flink aantal jongen is kwijt geraakt en dat ze als een heuse moederkloek waakt over de laatste twee …