Nadat we Sparjebird achter ons hadden gelaten, maakten we – op zoek naar een plekje om onze boterham te eten – een ritje door de omgeving. Dat viel ditmaal nog niet mee. Het was dan wel mooi zonnig weer, maar er stond een koude noordoostelijke wind. En dus moest het een plekje in de zon, en vooral ook in de luwte worden. Na enig zoeken wisten we uiteindelijk toch een mooi en lekker plekje te vinden …

Terwijl ik me na onze eenvoudige lunch nog even lekker uitstrekte op mijn klapstoeltje, duurde het niet lang voordat Jetske haar camera weer ter hand nam. Ook dat is vaak een herkenbaar patroon tijdens onze gezamenlijke fotokuiers. Na het eerste deel van de dag vinden mijn door MS geplaagde benen het vaak wel lekker om wat langer te zitten. Jetske heeft wat minder zit in ’t gat. “Een libel …,” fluisterde ze me toe, terwijl ze naar het struikgewas liep …

En daar geniet ik op zo’n moment dan weer van: lekker zitten en van een afstandje toekijken hoe Jetske met haar macrocamera langs het struikgewas struint. En het mooie is, als ze wat vindt dat voor mij mogelijk ook de moeite loont om even overeind te komen, dan krijg ik steevast een seintje. Zo ook nu …

De libel bleek haar te zijn ontsnapt. Maar Jetske bleek achter de ons beschermende bosjes wel een mooi vennetje te hebben ontdekt. Een vennetje waar twee van mijn minder favoriete watervogels ronddobberden: nijlganzen. In tegenstelling tot hun normale gedrag bleven ze nu eens heerlijk rustig …