We zaten dinsdag aan het eind van de middag rustig een kopje koffie te drinken bij Nils en Marianne en de kinderen, toen er plotseling op de deur werd gebonsd … Wie stappen daar binnen …? Sinterklaas en Zwarte Piet!
Dat was toch wel even schrikken. De diep gelovige Pepijn schrok nog het meest van allen. Hier had hij duidelijk niet op gerekend. Toen Sinterklaas hem ook nog eens ‘ernstig’ toesprak, omdat hij vond dat Pepijn zijn kersttrui eigenlijk toch wel een dag te vroeg droeg, wist het mannetje echt even niet meer hoe hij het had. Maar lang duurde dat gelukkig niet, want Piet voelde de sfeer perfect aan en hij maakte er voor iedereen een prachtig showtje van …

Voordat Sinterklaas te midden van de familie kon gaan zitten, nam Piet zijn staf over. Om vervolgens zelf zijn handen ook vrij te houden, richtte Piet zich tot Tijmen: “Ik moet dat ding toch even ergens kwijt, Tijmen. Nou weet ik dat ze in Leeuwarden parkeermeters hebben, dus jij bent eerst even de parkeermeter voor de staf en ik betaal met pepernoten. Noot voor noot begon hij ‘parkeermeter Tijmen’ te vullen …

Om te voorkomen dat Tijmen ‘lamme armen’ zou krijgen, vond Piet al snel dat beppe haar kleinzoon best even kon aflossen als tijdelijk hoeder en houder van de staf …

Intussen had Pepijn de eer om het eerste gedicht voor te lezen en het bijbehorende pakje uit te pakken. De bonus hierbij was dat het pakje was ingepakt in feestelijk pakpapier dat hij zelf had gemaakt en vervolgens bij zijn schoen had gelegd, omdat bijna alle pakjes onderweg naar Nederland nat waren geworden …

Pepijn had zijn eerste schrik en schroom voor Sinterklaas al snel overwonnen. En dat was helemaal het geval toen hij aan het eind van de sessie nog even met Sinterklaas en Zwarte Piet op de foto mocht. Om het beeld extra speciaal te maken, stelde Piet voor dat Pepijn even Sinterklaas zijn mijter op mocht hebben en dat Sinterklaas dan de door Pepijn gemaakte mijter even op zou zetten …

Nadat we het hoge bezoek hadden uitgezwaaid, volgde nog een lange en gezellige pakjesavond.