In voorgaande jaren verschenen er meestal nimfjes van de struiksprinkhaan in ons tuintje zodra de grote oranje papavers in bloei stonden, dit jaar heb ik er wat langer op moeten wachten …

Net als veel andere dieren en planten lieten de nimfjes zich nu ongeveer twee weken later zien. De papavers waren als gevolg van wind en striemende regen op dat moment al lang uitgebloeid …

Zaterdag ontdekte ik het eerste nimfje, dat zich in caouflagetenue verdekt had opgesteld op een groen blaadje. Het beestje was er niet minder mooi om, vooral die uitwendige delen bij zijn bek blijven fascinerend …

En dan te bedenken dat zo’n nimfje amper een centimeter groot is … 🙂