Ook in de vijver lag de waterspiegel er gisterochtend volkomen roerloos bij. Een mooie gelegenheid om even een blik te werpen op de ‘verdronken’ krabbenscheer. Ik blijf het boeiend vinden om te zien hoe die wonderlijke waterplanten in het najaar naar de bodem zakken, om in het voorjaar weer naar de oppervlakte te komen …
Toen ik daar zo stond, hoorde ik ineens een geluid dat ik nog niet eerder in onze tuin had gehoord. Ik kende het echter wel … volgens mij had ik het al eens bij mijn fotomaatje Jetske in de tuin gehoord. Het leek me de roep van een winterkoninkje. Terwijl ik me op de hazelaar richtte, hoorde ik even later niet alleen het wat tikkende geluid weer, maar toen herkende ik ook het kenmerkende staartje van de winterkoning. Hij zat onder in de hazelaar …
Natuurlijk had hij een plekje in fel tegenlicht uitgekozen. Het zijn dan ook geen wonderschone plaatjes geworden, maar omdat het ’t eerste portret van een winterkoning in eigen tuin betreft, kan het wat lijden vind ik. Daar komt nog bij, dat hij op de laatste foto net een sprongetje teveel omhoog maakte, waardoor hij een gescalpeerde indruk maakt, maar een kniesoor die daar op let …
Afanja's Weblog 