Nadat de mannen waren teruggekeerd van het doodlopende pad – het bleek inderdaad dood te lopen – maakten we ons op voor de 300 meter lange wandeling van de Middenvaart naar de Middenweg, waar de auto op ons wachtte. Pepijn wees de weg …
Halverwege de Commissiepolle nog even een korte tussenstop bij nr. 2 om een laatste foto van het bruggetje en het huis te kunnen maken…
Bijna terug bij het beginpunt wees ik de jongens op een grote lampionplant, waarvan de lampionnetjes al een stuk verder op kleur waren dan de onze. Nils plukte er voorzichtig een lampionnetje af. “Kijk, zo maakte ik die vroeger wel klaar,” vertelde Nils, die in zijn nog wat jongere jaren nog enige tijd in een sterrenrestaurant heeft gewerkt …
Pepijn had genoeg aan proeven met zijn ogen, maar Tijmen durfde het wel aan om zijn tanden er even in te zetten. Ik kreeg niet de indruk dat het voor herhaling vatbaar was …
Bij de auto wierp ik nog eenmaal een blik in de richting van de plek waar we ooit hebben gewoond. Het leek voorgoed te zijn verzwolgen door bomen …
- wordt nog één keer vervolgd
Afanja's Weblog 