Op de eerste vrijdag van september zijn Jetske en ik weer een dagje samen op pad geweest. Ondanks het (nog) grijze weerbeeld had Jetske wel zin om weer eens aan het Wad te kijken. Ik stelde voor om dan nu maar eens in de noordwesthoek van Fryslân te beginnen en daar vandaan oostwaarts te rijden. En zo geschiedde …

We hadden de snelweg ter hoogte van Franeker nog maar net verlaten, of we kwamen in de buurt van Tzummarum al stil te staan bij het lossen van een vracht mest. We besloten van de nood een deugd te maken en stapten uit om wat foto’s te maken. De chauffeur dacht nog een minuut of tien nodig te hebben, die tijd kwamen we wel door …

We stonden bij een akker waarvan de graanoogst al binnen was gehaald. Door even door de knieën te zakken, kon ik de illusie creëren dat we ons in zuidelijke streken in een glooiend landschap bevonden. De spits van de kerk van Tzummarum leek tot net boven het maaiveld te reiken …

Niets was echter minder waar. Als de wereld ergens vlak is, dan is het wel hier op de Friese kleigronden in het noorden van de provincie. Hier en daar zien een terp of een oude dijk in het landschap. Rondom plaatsen als Tzummarum en rond boerderij zie je in deze streek nog wel wat bomen en boomsingels staan, maar afgezien daarvan kun je hier op veel plaatsen kilometers ver om je heen kijken …