Weerzien met It Skar

Op weg terug van het Witte Meer naar de auto, had ik Jetskes’ sterke schouder op het laatste stuk toch weer even nodig. En eerlijk is eerlijk, de auto had ook niet veel verder weg moeten staan …

Onder het genot van een broodje overlegden we in de auto kort over het vervolg van de dag. Er restten in feite twee mogelijkheden: 1. linea recta terug naar de thuisbasis; 2. met een kleine omweg via het Weinterper Skar terug naar huis …

We kozen ervoor om via het Weinterper Skar te rijden. Als mijn onderdanen daar nog dienst zouden weigeren, konden we ons altijd beperken tot het eerste deel van het gebied, vlak naast de parkeerplaats …

Toen we daar enige tijd later wat rond scharrelden, viel het gelukkig weer alleszins mee met mijn benen. Terwijl Jetske een stukje het veld in liep, bleef ik rustig op het pad om mijn plaatjes te schieten …

Bij de poel met riet en lisdodden waar binnenkort hopelijk weer melodieuze kikkerconcerten opklinken, voegden we ons weer bij elkaar …

Toch nog maar even een stukje verder …?

35 gedachten over “Weerzien met It Skar

    • Wat vogels betreft moet je eigenlijk altijd en overal wat geluk hebben. Zo staan behalve het baardmannetje ook de blauwborst en de ijsvogel nog op mijn ‘to catch’ lijstje. Geduld is een schone zaak, denk ik dan maar. 🙂

      Like

    • In letterlijke zin was die steun in de afgelopen 16 jaar niet eerder zo nodig geweest, Edward. En ik hoop eerlijk gezegd, dat het voorlopig niet weer zó nodig is. Maar ik vrees het ergste, dat dan toch ook wel.

      Like

  1. Ik had na je moeizame wandeling tussen het Witte Meer en de auto niet verwacht dat je in It Skar nog een stap zou kunnen zetten. Toch raapte je alle moed weer bij elkaar. Dapper hoor.
    De structuur oftewel het lijnenspel van de lisdodde was een verrassing, dat laat je hier ook mooi zien.

    Geliked door 1 persoon

    • Toen we bij het Weinterper Skar stopten, had ik nog zoiets van: “Jetske scharrelt maar even wat rond en ik bekijk het wel bij de slagboom vandaan …” Het verraste mij dus ook dat ik in It Skar ineens weer een stuk beter liep. Dat is dan ook MS, heel onvoorspelbaar.

      Geliked door 1 persoon

    • Dat ‘grotere afstanden’ is heel betrekkelijk hoor, het houdt meestal met een paar km wel op.
      Lisdodden zijn ook als enkelingen prachtig als ze wat in verval raken. Daarvoor stonden deze wat te ver weg, maar desondanks vond ik ze zo ook mooi genoeg. 🙂

      Geliked door 1 persoon

    • Zo is het precies, Bertie. Met alles wat hier tot bloei komt, is het vooral in de periode half april – juni een prachtig gebied. Het is dichtbij, dus tegen die kom ik er nog wel eens om wat foto’s te maken.
      Zonder mijn stoere en lieve fotomaatje was ik hier die dag niet meer gekomen. Als ik alleen was geweest, had ik bij het natte bos stukje bij beetje terug moeten lopen naar de auto. Om daar geen risico mee te lopen, maak ik al langere tijd alleen nog maar korte fotokuiertjes, dicht bij de auto, wanneer ik alleen op pad ben.

      Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.