Diversiteit van de kemphaan

De meeste kemphanen zaten ver weg, voor mij te ver om er mooie foto’s van te kunnen maken. Maar gelukkig scharrelden er ook wat exemplaren dichterbij door het grasland …

En als je ze dan wat beter kunt bekijken, wordt duidelijk dat kemphanen zich in diverse gedaanten vertonen. De onderstaande kemphanen lijken me allemaal mannetjes te zijn. Om te beginnen was er deze vreemde vogel, zwart met bruine kleuren. Een dominant mannetje …?

Daarna kwam deze goeddeels witte vogel mijn kant op stappen. Aan zijn lichtere tinten te zien, zou dit een minder dominant mannetje kunnen zijn …

Niet veel later kwam deze grote jongen op me af stappen. Wat bruin, wat wit, wat zwart … Knap ingewikkeld om er wat van te maken. Het lijkt me zeker een mannetje, maar waar hij in de rangorde staat? Ik durf er eerlijk gezegd zelfs geen slag naar te slaan …

Om het nog wat ingewikkelder te maken … is die witte eigenlijk wel een mannetje? Hij is in ieder geval een stuk kleiner dan de donkere …

Misschien moet ik ook deze determinatie maar overlaten aan mensen die er verstand van hebben, echte vogelaars. Ik ben eigenlijk toch meer van het kijken en genieten dan van het onderzoeken. Maar Willie is zo’n echte vogelaar. Zij maakte vorige week bij boer Murk Nijdam, de vermaarde skriezeboer (gruttoboer) bij Wommels, een prachtige fotoserie van de kemphanen.

Vliegshow van de kemphanen

Toen ik eind maart voor het eerst dit jaar in de Surhuizumermieden was, heb ik er nog geen kemphaan kunnen vinden. Dat was vorige week wel even wat anders …

Als broedvogel is de kemphaan bijna uit ons land verdwenen. Tijdens de trek zijn er gelukkig in Fryslân op een aantal plaatsen in maart-april en in juli nog wel vrij grote aantallen te zien. Overwinteraars concentreren zich vooral in Zeeuws-Vlaanderen. In de Surhuizumermieden is tijdens hun trek naar het noorden weer een flinke groep kemphanen neergestreken om te rusten en te foerageren. Tussen de bedrijven door voeren ze regelmatig een vliegshowtje op …

Na een paar rondjes strijkt het hele spul weer neer, waarna ze allemaal een plekje zoeken om hun dagelijkse bezigheden op de grond voort te zetten …

Morgen bekijken we hier een paar kemphanen van wat dichterbij.

Onderweg naar het nest

Ook een gelukje komt niet altijd alleen. Het plekje waar de ijsvogels zich laten zien is namelijk nog geen zes km verwijderd van de vogelkijkhut in de Surhuizumermieden, de locatie waar ik de laatste jaren graag kom voor de weidevogels. Dat laat zich voorlopig dus mooi combineren …

De eerste keer dat ik er vorige week was, viel ik meteen met mijn neus in de boter. Op een smalle strook land, die mooi binnen het bereik van mijn camera lag, zag ik een kievit lopen …

Ik besloot hem even te volgen. Hij liep doelgericht naar een plekje waar hij zich even later lekker neervlijde. Nog even wat met het kontje draaien en daar zat ze prinsheerlijk. Ik denk dat het een vrouwtje was, omdat die het grootste deel van het broeden voor hun rekening nemen. Kijkend naar de manier waarop ze ging zitten, is duidelijk dat ze een nestje met een aantal van die mooie groen-zwart gespikkelde eieren heeft …

Oranje van voren

Ik heb het nooit zo gehad op festiviteiten in het kader van het koningshuis. En dat is er niet beter op geworden sinds ‘prins Pils’ koning is geworden. Voor mij is er eerlijk gezegd maar één nationale feestdag en dat is Bevrijdingsdag. Ik vind het dan ook een schande dat Bevrijdingsdag niet voor iedereen een vrije dag is.

Om Koningsdag toch niet helemaal ongemerkt voorbij te laten gaan, zet ik vandaag even een ijsvogel in het zonnetje. Geen oranje boven, maar oranje van voren. Als dat geen mooi oranje is, weet ik het niet meer …

Bewolkt en licht gedruppel

Daarmee is het weerbeeld van gisteren in enkele woorden geschetst. Dat was wel even wennen na negen dagen op rij zonder ook maar een wolkje aan het zwerk …

Met dat gedruppel viel het overigens nogal tegen. De druppeltjes waren te klein om er ook maar iets mee te kunnen doen …

Dit zijn druppels uit begin april. Daarmee ben ik door mijn voorraad aan ‘verse’ druppelfoto’s heen. Voorlopig lijkt er echter nog geen regen van betekenis op komst, en dat is toch wel jammer voor tuin en natuur …

De dotterbloem in de vijver

De dotterbloem in de vijver doet het weer erg goed dit voorjaar. Daar heeft hij ook alle kans voor gekregen, omdat de merels de plant in het vroege voorjaar nu eens niet half uit elkaar hebben getrokken bij hun onweerstaanbare drang om nestmateriaal te verzamelen …

Voordat de schoonheid straks weer is verdwenen, heb ik er vorige week nog maar eens een kleine fotoserie van gemaakt …

De ijsvogel

Jetske heeft me de afgelopen jaren meerdere keren gewaarschuwd. “Als je één keer een mooie foto van een ijsvogel hebt gemaakt, dan wil je meer …”

Nuchter als ik over het algemeen ben, dacht ik altijd dat dat wel wat mee zou vallen. Een week nadat ik die eerste foto maakte, weet ik intussen dat ze gelijk had. Over de foto’s die ik tijdens die eerste sessie heb gemaakt, was ik maar matig tevreden. Door een onhandigheidje heb ik in de loop van de dag de ISO van mijn camera onbedoeld op ‘auto’ gezet. Voeg daarbij dat het bewolkt werd, en je zult begrijpen dat de hoeveelheid ruis en de matige kleuren me niet naar de zin waren.

Een beter plekje om ze te kunnen fotograferen krijg ik zeer waarschijnlijk niet weer. Daarom ben ik afgelopen week inmiddels al drie keer afgereisd naar dat plekje ergens in Nationaal Landschap Noardlike Fryske Wâlden. Omdat ik mijn fotocollectie van die prachtige vogels aardig heb kunnen aanvullen, ben ik van plan om daar de komende tijd op zon- en feestdagen van te tonen …