De boswandeling waarover ik eerder deze week schreef, moest me terugbrengen naar de dansende bomen die ik in maart 2006 heb gefotografeerd. Met mijn langetermijngeheugen is nog altijd niet zoveel mis, want hoewel ik er sindsdien niet meer was geweest, liep ik er zo weer naar toe …

Ze staan er dus nog. Maar de jaren hebben hun tol geëist. Dansen zoals ze dat 17 jaar geleden deden, zit er niet meer in. Na de amputatie van één van zijn ooit zo machtige armen, kan hij haar niet meer zwierig omhoog werpen om haar vervolgens weer stevig op te vangen …

Het is nu echt schuifelen geworden. Maar ze hebben elkaar nog. Iets minder verstrengeld dan 17 jaar geleden staan ze nog heel innig samen aan de Beakendyk (Google Maps) …