Categorie archief: bouwwerken

Langs ’t pontje van Jonen

Geplaatst op door

Na de koffie zetten we onze vaartocht door de Wieden voort. Je zou je af en toe bijna schuldig voelen om de perfecte weerspiegeling verderop te verbreken, maar Jetske hield standvastig koers …

Typerende landschapselementen trokken in het rietland rondom aan ons voorbij, variërend van nog glanzende windmotors tot oude houten tjaskermolens ,,,

Vanaf de Cornelisgracht draaiden we na verloop van tijd linksaf de Walengracht op. Daar passeerden we even later het fietspontje van Jone. Voor € 1,30 kun je je hier over laten zetten, en dat scheelt al snel 17 km fietsen …

Op verschillende plaatsen zagen we dat een kleine, lichte trekker met brede banden een ponton op of af werd gereden. Deze trekkers worden gebruikt om de hooilanden tussen de rietvelden te maaien. Licht materieel is in dit natte gebied onontbeerlijk, en het zou in mijn ogen als voorbeeld en alternatief moeten dienen voor het zware materieel van de gemiddelde boer, om vernatting van het land mogelijk te maken …

Maar er wordt niet alleen hard gewerkt in Nationaal Park Weerribben-Wieden. Ook voor spelevaren is er alle ruimte in dit prachtige gebied, getuige de bootjes die her en der voor de wal lagen …

Dwars door Dwarsgracht

Geplaatst op door

Zodra we onder het bruggetje door zijn, varen we linksaf Dwarsgracht in (Google Maps). Dit dorpje dankt zijn naam aan de gracht waar langs de huizen gebouwd zijn. De gracht staat dwars op een viertal andere grachten: de Jan Hozengracht, Cornelisgracht, Bouwersgracht en de Thijssengracht …

Net als in Giethoorn is er sprake van lintbebouwing langs het water, in dit geval de Dwarsgracht. Omdat de landerijen ten oosten en ten westen van Dwarsgracht doorsneden zijn met sloten, is het dorp een aaneenschakeling van bruggetjes …

De huizen ten westen van de gracht zijn alleen lopend of per fiets bereikbaar over een smal paadje. De beste manier om boodschappen en wie weet wat nog meer thuis te brengen is met de kruiwagen. Terwijl we langs het oudste huisje van Dwarsgracht voeren, zag Jetske weer eens een bekende, in dit geval de rietdekker die bezig was op het dak van het oude huis …

De bouwmaterialen en gereedschappen ten behoeve van de bouw van het nieuwe huis worden hier per boot aan- en afgevoerd. Het is ongetwijfeld mooi wonen, maar lichamelijke fitheid wordt ten zeerste aangeraden …

Tot slot nog zo’n mooi ophaalbruggetje …

Een hoogtepuntje

Geplaatst op door

Voor de derde maal in korte tijd kwam ik tijdens het ritje met Jetske langs de uitkijktoren ‘de Skarrekiker’ aan het Himrikerpaed (Google Maps). We maakten er ieder ons eigen hoogtepuntje van …

Voor Jetske werd het letterlijk een hoogtepuntje. Nadat ze de constructie van het bouwwerk goed had bekeken, klom ze ondanks haar hoogtevrees naar de bovenste verdieping om daar vandaan wat foto’s van het uitzicht over de Hemrikkerscharren te maken. Ik nestelde me intussen op een bankje in de schaduw onder de toren om daar met wat foto’s van de lijnen en vlakken van het bouwwerk mijn eigen hoogtepuntje te creëren …

Simmer yn Fryslân

Geplaatst op door

Deze Campi Houseboat, een varend vakantiehuisje, voer over de Wijde Ee tussen Smalle Ee en de Veenhoop, toen ik daar vorige week even aan de waterkant zat (Google Maps). Op het voordek zat een jonge deerne te lezen (foto 1). Welgeteld 58 seconden later was zij uit beeld verdwenen (foto 2). Toch jammer, ze zat net zo lekker in de zon. Wat was hier gebeurd …?

Maak het verhaaltje zelf verder af en kleur de plaatjes …

Visdiefje op jacht

Geplaatst op door

Halverwege een ritje naar de Veenhoop en terug heb ik de iLark even in de schaduw gezet bij het Noordergemaal (Google Maps). Bij een eerdere rit had hij in de zon gestaan, waarna de batterij-indicator op het dashboard op slechts één streepje bleef staan, toen ik hem opnieuw startte. Nadat ik een paar minuten onderweg was, kwam de juiste stand wel terug, maar het duidt wel op een vorm van temperatuurgevoeligheid zoals ik die zelf ook heb, lijkt me …

Zelf ging ik aan de andere kant van de weg bij de picknicktafel zitten. Het was in de week voordat de echte hitte hier losbarstte. De wind zat op dat moment nog in noordoosthoek, een verkoelend briesje zorgde ervoor dat het in de zon en aan het water goed toeven was …

Na enige tijd werd mijn aandacht getrokken door een visdiefje dat naarstig op jacht was naar een lekker visje. Omdat de beloning uitbleef, droop hij op zeker moment af om op zoek te gaan naar een beter visstekje …

De Visfontein van Stavoren

Geplaatst op door

Onze laatste halte die dag was Starum, Stavoren voor niet-Friestaligen. Daar wist Jetske beslag te leggen op het laatste parkeerplekje bij het VVV-kantoor en de haven (Google Maps) …

De gebouwtjes van het VVV en diverse lokale middenstanders konden me niet echt bekoren, maar de tropische verrassing lag vlak vóór die gebouwtjes: de Visfontein van Stavoren …

In het kader van Leeuwarden-Fryslân zijn er vijf jaar geleden 11 kunstzinnige fonteinen ontworpen voor de Elf Friese Steden. ‘De Visfontein voor Stavoren’ is ontworpen door de Amerikaans installatiekunstenaar Mark Dion.

“De zee geeft, de zee neemt. Stavoren, ooit een rijke Hanzestad, kan erover meepraten. Overstromingen, zeehandelsoorlogen, een haven die verzandde: meermalen verviel de stad tot armoede. Maar telkens richtte ze zich op en brachten zeevaart en visserij nieuwe welvaart. Volksverhalen als ‘de Vrouwe van Stavoren’ vertellen van dat wisselvallige lot. ‘De Vis voor Stavoren’ voegt daar een nieuw verhaal aan toe, met een knipoog naar een symbolische prent van Pieter Bruegel de Oude: ‘Hoe grote vissen kleintjes eten!’ We zien hoe de enorme open muil van een machtige vis ons langs de watersproeiende lippen naar binnen lokt. Wie ontsnapt in Stavoren de dans …?”

Terwijl Jetske nog even naar de andere kant van het havenhoofd liep, bleef ik zitten waar ik zat. Ik heb nog even overwogen om naar het beeld van ‘Het vrouwtje van Stavoren’ te lopen aan de andere kant van de brug. Maar een beter plekje dan bij het verkoelende geklater van het water, was nauwelijks denkbaar …

In en op de luchtwachttoren

Geplaatst op door

Vanaf het Oudemirdumerklif kun je op mooie dagen met een beetje geluk de luchtwachttoren1,35 km naar het noorden net tegen de bosrand zien staan. Aan de voet van de toren is een grote witte lijst te zien, die we verderop in dit logje van dichtbij zullen zien. Op de onderstaande foto kun je ook mooi iets van de lichte glooiingen van het Gaasterlandse landschap zien …

In augustus 2006 kwamen Aafje en ik samen langs de luchtwachttoren. Tot mijn verrassing stond de deur toen open. Ja, en toen kon ik het niet laten om mijn lichte hoogtevrees te weerstaan en de toren te beklimmen …

Geheel tegen mijn verwachting in besloot Aafje mee te gaan, zodat we even later samen konden genieten van het uitzicht over de zuidwest hoek van Gaasterland. We hadden de pech, dat het wat bewolkt en heiig was die dag. Ook de intussen flink gegroeide omringende bomen maakten het zicht er niet beter op. Toch was het uitzicht in de richting van het Oudemirdumerklif de moeite waard, temeer daar ik de deur van de toren sindsdien niet meer open heb aangetroffen …

Tot slot nog even wat foto’s van het duizelingwekkende trappenhuis. Echt jammer dat de eigenaren niet méér met de toren doen. …

Veilig terug op de grond, kregen we aan de andere kant van de weg ook nog even een blik op het Oudemirdumerklif door de lijst met Friese pompeblêden, die we aan het begin van dit logje vanaf datzelfde Oudemirdumerklif in de verte konden zien …

Tot slot nog een filmpje over de toren. In dit door de VPRO uitgezonden programma gaat oud-luchtwachter Teun Stoker met de huidige eigenaren van de toren, de gebroeders Jaarsma, naar boven om herinneringen op te halen …