Hé … goh … tjee … (2)

Om te beginnen bedankt voor jullie reacties n.a.v. de foto van het geaderd witje van gisteren. Omdat (bijna) niemand me precies heeft kunnen vertellen hoe het nu zat met de onderstaande foto, kom ik daar vandaag nog maar even op terug. De beste omschrijving kwam van Paul Brugman op Mastodon. Hij schreef: “Klein geaderd witje dat op een wat onbeholpen manier een bloem aanvliegt, met een soort Fosbury flop.” Vooral dat laatste vond ik een prachtige vondst …

Zoals ik het zie, vliegt de vlinder ondersteboven naar de bloem toe. Waarschijnlijk is hij daar al dartelend en buitelend zo terecht gekomen. Dat hij ondersteboven hangt is o.a. te zien aan zijn roltong, die vlak boven zijn ogen te zien is. Een stukje naar rechts zien we het rechter voorpootje omhoog wijzen. Dat hij op de kop vliegt, is ook te zien aan de antennes, die op de foto naar beneden wijzen. “De ene antenne is op Uri Geller-achtige wijze door het bloemblad heen gestoken”, aldus Peter Grey. Op de onderstaande foto, die een fractie later is gemaakt, kun je zien dat ook die antenne tussen twee bloemblaadjes door steekt. Verder zien we de bovenkant van de rechtervleugel …

Jetske benoemde tot slot nog iets wat mij ook was opgevallen. De vlinder op de eerste twee foto’s heeft bruine ogen. Dat is bijzonder voor een geaderd witje. Normaal gesproken zijn ze altijd zachtgroen van kleur met donkerder stippen op de oogbollen, zoals op de foto hieronder …

Zo, nu jullie weer … fijne dag verder. 🙂

Een beschonken wesp

Om het verschil tussen de zweefvlieg en de wesp nog eens te laten zien, heb ik een fotoserie uit september 2012 uit het archief getrokken. Zoals dat vandaag nog steeds het geval is, was het ook toen al zo dat er regelmatig even een merel langs kwam om wat van de druiven te snoepen. Daarbij werden er dan ook vaak druiven losgetrokken die op het terras achterbleven …

Terwijl ik met mijn camera op het terras zat, zag ik op een bepaald moment dat de plaatselijke reinigingsdienst aan het werk ging. Een wesp had een overrijpe druif gevonden, en dat was duidelijk een spekkie naar zijn bekkie. Hij dook er letterlijk en figuurlijk op de kop in. Toen hij na enige tijd kennelijk genoeg had gehad, richtte hij zich wankelend op om zijn lange antennes te poetsen …

Vervolgens draaide hij zich om. Even lekker het erop dat hij het slecht met me voor had, maar àls dat al zo was, dan kreeg hij er de kans niet voor. Hij sperde zijn grote kaken wagenwijd open en stak zijn tong naar me uit. Een paar stappen zette hij nog in mijn richting, daarna stortte hij ineen, op zijn minst tijdelijk uitgeschakeld door een overdosis alcohol …

Dit alles zul je een zweefvlieg niet zien doen. Die lust geen druiven of ander fruit. Die heeft geen lange antennes om te poetsen en ook geen grote kaken zoals deze gewone wesp of limonadewesp. De zweefvlieg heeft zelfs geen angel om mee te steken. Maar hoe lastig wespen soms ook zijn, als opruimers verdienen zij ook hun plekje in de natuur. En zo lang je een wesp niet in de verdrukking brengt door naar hem te slaan, zal een wesp zelden steken.

Een nimfje op verkenning

Toen ik vorige week wat foto’s wilde maken van de eerste uitgebloeide blauwe iris, dacht ik door de camera kijkend eerst even dat er een klein groen blaadje of iets dergelijke op de bloem lag …

Zodra ik wat dichterbij kwam, zag ik dat het de nimf van een struiksprinkhaan was. Nu hebben we die vrijwel elk jaar wel ergens op de bloemen van de blauwe iris of de gele lis, maar zó klein had ik er nog niet eerder eentje gezien …

Het beestje begon aan een verkenningstocht, die hem van ene kant van de bloem naar de andere voerde. Hij was dan wel nietig klein, maar het was wel een doorzetter, want er moest onderweg heel wat geklauterd worden …

Af en toe voorzichtig een andere achtergrond kiezend, ben ik hem blijven volgen, tot hij me uiteindelijk zijn bevallige kontje toekeerde en aan de andere kant van het bloemblad afdaalde …