Issus coleoptratus

Zoals ik hier gisteren al vertelde en toonde, heb ik de laatste twee weken regelmatig even een wat foto’s van de verkleurende bladeren van de druif gemaakt. Zo ook vorige week zaterdagmiddag, maar toen zag ik nog wat anders dan alleen de bladeren. Op een van de bladeren zag ik een heel klein beestje kruipen …


Nadat ik er een paar foto’s van had gemaakt, ben ik m.b.v. Obsidentify en internet op zoek gegaan naar wat ik nu eigenlijk had gefotografeerd. Het lijkt te gaan om de Issus coleoptratus, een algemeen voorkomend insect van amper 5 mm, dat ook in onze tuin schijnt te leven leeft van de sappen van planten. Hoe algemeen voorkomend ook, hij heeft geen Nederlandse naam. Kijkend naar het ‘borsteltje’ aan de achterkant, gaat het hier om een nimf (een jong dier).

Voor geïnteresseerden: veel meer informatie en vooral prachtige macro’s van dit beestje kun je hier vinden: ‘Een dinosaurus gespot in Schiedam …’

Herfsttinten van de druif

De hoeveelheid kleur en fleur is in onze tuin snel afgenomen de afgelopen weken. De meeste kleur is momenteel nog te vinden in de hoek van een van de druivenstokken. Daarom heb ik tussen 22 oktober en 4 november eens wat foto’s van gemaakt van de verkleurende bladeren, die dit jaar erg mooi zijn …


Het is boeiend om te zien hoe de bladeren allemaal in hun eigen tempo en op hun eigen manier verkleuren. De variëteit aan kleuren is enorm, maar ook de tekening van de nerven is vaak erg mooi om in detail te bekijken. En dan hebben we ’t nog niet eens gehad over de sporen die diverse beestjes op en in de bladeren hebben achtergelaten …

Druppels, kleuren en zon

De komende dagen staan hier in het teken van herfstbladeren, en meer specifiek die van de druif …


Nadat er vannacht wat lichte regen was gevallen, stond de druif vanmorgen vroeg al lekker in de zon te schitteren …

Druppels, kleuren en zon zorgden samen voor een vrolijk herfstbeeld … intussen regent het echter alweer …

Een kleine zomervlinder

Op mooie zwoele zomeravonden zie je soms dingen die je normaal gesproken niet snel onder ogen krijgt …

Zo fladderde er onlangs rond een uur of tien ’s avond een vlinder over het terras, die op een blad van de druivenrank ging zitten. Tot voor kort wist ik niet van zijn bestaan, maar dit schijnt de kleine zomervlinder te zijn, een nachtvlinder uit de familie van de spanners …

Op de bovenstaande foto’s lijkt hij in het late avondlicht blauw te zijn. Daarom heb ik ook nog een foto gemaakt met flits, daarop lijkt hij wat meer de (originele) kleur groen te hebben …

Tuinvaria – flora

Vandaag hebben we eindelijk weer eens wat langere tijd zon in de tuin. Met een graad of tien was het net wat te fris om genoeglijk koffie drinken in de tuin, maar voor een fotorondje was het vanmorgen prima weer. De meeste planten takelen momenteel zienderogen af, maar er staan toch ook nog een paar mooi te pronken. Deze mooie jongen staat centraal in de tuin. Ik ben niet meer zo van de namen, maar kan dit de Hemelsleutel of Sedum telephium zijn …?

Aan het begin van de zomer kregen we van de kinderen een hanging basket, waar onder andere een Fuchsia of Beltsjeblom in zit, die de hele zomer volop heeft gebloeid. En ook nu nog verschijnen er regelmatig nieuwe bloemen. Het enige nadeel ervan is dat hij boven de vijver hangt. Gedurende de hele zomer heb ik regelmatig bloemetjes opgevist. Nu ook het blad van de bomen komt, heeft Aafje vorige week het net maar weer over de vijver gedrapeerd. Ook ons vijvervrouwjte zit er nu weer warmpjes bij …

Bij de pindakaas hangen wat mooi verkleurende bladeren van een van de druiven. Meer naar achteren staat de herfstaster met mijn gele en lila tinten te pronken. De hosta’s vertonen het vertrouwde beeld van steeds groter wordende gaten in de van groen naar geel verkleurende bladeren …

Helemaal achterin de tuin naderen ook de langzaam roestbruin kleurende bladeren van de varens het einde van hun jaarlijkse cyclus. Over een half jaar zullen ze hun dan weer frisgroene bladeren weer op sierlijke wijze ontrollen …

Een libel aan de gevel

Een klein kwartiertje nadat het koolwitje was weg gefladderd, werd me donderdag rond het middaguur nog een cadeautje gepresenteerd op het terras. Ik was net van plan om mijn favoriete plekje te verlaten en naar binnen te gaan, omdat het er te warm werd. Zo ver kwam het echter nog niet …

Een libel landde op een takje van de dode restanten van de druif die onze muur nog steeds sieren. Zoals het een goede libel betaamt, vloog hij een paar maal op om een rondje langs de hazelaar te maken. Elke keer landde hij vervolgens weer op hetzelfde takje. Uiteindelijk vond hij het welletjes en verliet hij onze tuin in oostelijke richting. Dat kwam mij goed uit, want het was intussen echt te warm om nog lekker op het terras te kunnen zitten …

 

Een koolwitje op de druif

Het bleek gistermiddag een goede keuze te zijn geweest om de witjes in het Weinterper Skar maar te laten fladderen zonder te proberen om ze te fotograferen. Witjes zie je tenslotte vrijwel overal wel in het rond dartelen, daar hoefde ik op dat moment geen energie in te steken …

130729-1607x

Toen ik aan het eind van de middag nog even op het terras zat, streek er een koolwitje op een blad van de druif neer. Henk Jonkvorst toonde zaterdag een foto van een paar mooie ogen op zijn weblog, maar zeg nu zelf, de ogen van dit koolwitje mogen er ook zijn …

130729-1608x