Enkele minuten nadat we bij de pizzeria in Kuinre waren vertrokken, zette Jetske de auto alweer stil aan het begin van een bospad …

Ze stelde me al snel gerust, er stond geen boswandeling meer op het programma die middag. Datgene waar we voor gekomen waren, bevond zich op slechts enkele meters van de auto. Door een brede duiker werd vanaf de andere kant van de weg water aangevoerd, dat vanaf dit punt door ’n snel stromende afwateringssloot werd weggevoerd …

Hier had mijn fotomaatje enige tijd geleden weidebeekjuffers ontdekt. Zelf had Jetske ze al eerder gefotografeerd in Drenthe, maar voor mij was dit nog een ontbrekende soort in mijn fotoarchief. De weidebeekjuffer komt in ons land algemeen voor in het oosten, midden en zuiden, bij voorkeur rond schone, langzaam stromende beken …

In Fryslân heeft het diertje zich tot dusver niet laten zien, maar er is hoop! De weidebeekjuffer is in de afgelopen jaren vanuit het oosten en zuiden steeds verder opgerukt naar het noorden en westen. Met een beetje geluk is het nog maar een kwestie van tijd voordat ik er dichter bij huis eentje kan fotograferen. Ze kunnen me niet snel genoeg deze kant op komen, want wat zijn het een prachtige beestjes met die blauwe metallic glans over hun lichaam en de grote vleugels …

Het viel trouwens nog niet mee om ze wat strak op de foto te krijgen. Ze dansten vooral onrustig als vlinders door de lucht. En ook als ze even gingen zitten, had ik er nog een flinke klus aan. De onregelmatige wind liet de lange veerkrachtige bladeren, waarop ze af en toe even neerstreken, soms flink op en neer dansen. Maar na een halfuurtje had ik zowel in de vlucht als zittend op een blad een mooie serie van deze al zo lang gewenste soort gemaakt. Dankjewel, fotomaatje …

• wordt vervolgd