stinzenplanten | Afanja's Weblog

Het karretje is wat vastgelopen de afgelopen dagen. Het begon vrijdag met een onbestemd gevoel in mijn onderbenen. Geen reden tot paniek, want meestal kan ik zoiets er wel uit lopen door enige tijd wat in de tuin heen en weer te drentelen. Dat leek ook deze keer wel te lukken en dus ging ik welgemoed met mijn fotomaatje op pad. We hadden afgesproken om een paar Friese stinzen en states te bezoeken, op zoek naar de eerste stinzenplanten …

Nadat we er al enige tijd hadden rondgewandeld, heb ik bij de eerste state die we bezochten mogelijk wat te lang op een schaduwrijk bankje in de wind gezeten. Bijna terug bij de uitgang van de parktuin heb ik mijn benen later nog wat laten opwarmen op een bankje in de zon. Daarna was het nog een flinke kuier naar de auto, maar ik had geen zin om daar op dat moment op te geven. Bij de tweede state kon ik er gek genoeg weer op los kuieren. Aan de derde locatie zijn we per ongeluk voorbij gereden. Maar dat vond ik eerlijk gezegd niet eens zo erg …

Ergens in de eerste helft van de middag was de accu leeg, en dat is hij nog steeds. Mijn onderdanen zijn krachteloos en mijn ogen hebben regelmatig de neiging dicht te zakken. Het is balen voor jullie natuurlijk, maar persoonlijk vind ik een paar dagen grijs weer eigenlijk wel prima. Straks maar even virtueel een stukje bergaf fietsen op de hometrainer en daarna weer rustig aan …

– Kortom het gaat even niet lekker, maar verder gaat ’t wel goed.

Toen ze terugkwam van de parkeerplaats was Jetske voorzien van haar kniebeschermers. Zelf gooide ik mijn viskrukje over de schouder, en zo waren we helemaal klaar voor de macrosessie waar we eigenlijk voor gekomen waren. Landgoed Dickninge staat namelijk vooral bekend om de groei en bloei van de zeldzame holwortel, eind maart – begin april …

Dickninge is een landgoed van ongeveer 75 hectare in het uiterste zuidwesten van de provincie Drenthe. Het ligt op de westelijke oever van het riviertje de Reest, dat de grens tussen Drenthe en Overijssel vormt (Google Maps). Het ruisen van een achter het struikgewas liggende vistrap in het riviertje staat garant voor een prettig achtergrondgeluid als je de landschapstuin in loopt …

De holwortel behoort tot de stinzenplanten. Dat is een groep planten die van oorsprong in een regio alleen als ingevoerde sierplantensoort voorkwam in landgoederen, boerenhoven, pastorietuinen en dergelijke. De holwortel is waarschijnlijk al zo’n 700 jaar geleden door kloosterlingen naar Dickninge gebracht, naar het klooster dat hier indertijd stond. Sindsdien heeft het plantje het landgoed centimeter voor centimeter veroverd. Ook bekendere voorjaarsbloeiers als het sneeuwklokje en het lenteklokje zijn stinzenplanten. Het woord stinzenplant (stinsenplant) komt trouwens van het Friese woord stins, dat stenen huis betekent. Er wordt een versterkt en met stenen gebouwd huis mee bedoeld. Dat waren vooral de woningen van adellijke of anderszins aanzienlijke heren, die dikwijls landgoederen bezaten …

Ik had op dat moment niet echt de rust om me op macrofotografie te concentreren. Als je echt mooie macrofoto’s van de holwortel en de er omheen vliegende hommels en bijen willen zien, dan moet je even hier bij mijn fotomaatje kijken. Omdat ik er voor het eerst was, heb ik nog wat rondgestruind om wat fragmenten van de Engelse landschapstuin te bekijken en te kieken. Ik houd wel van die kronkelende paden. Hoewel het hoogtepunt van de bloei van de holwortel al voorbij was, vond ik geheel erg mooi …

Omdat het derde bruggetje op onze route slecht begaanbaar was, besloten wij na verloop van tijd weer op onze schreden terug te keren. Jetskes’ aanbod om de auto weer op te halen en me dan weer op te pikken, sloeg ik ditmaal af. Mijn benen waren gelukkig weer net wat sterker gebleken dan bij onze vorige fotokuier. En zo lukte het om onderweg ook nog even een paar foto’s te maken van ‘huize Dickninge’. Maar verder werden we toch echt geacht niet te gaan …